Dekatolicyzacja 

 zorganizowana akcja osłabiania działań ewangelizacyjnych i pastoralnych Kościoła rzymskokatolickiego. Nie ma charakteru przypadkowego i chaotycznego. Proces dekatolizacji ma swych prekursorów, ich program działania, jest finansowany przez organizacje różnego typu i ma charakter destrukcyjny. Początków możemy upatrywać w średniowieczu, m.in. w walce o władzę cesarstwa z papiestwem (spór o inwestyturę). 

W kolejnych wiekach proces ten obejmował inne dziedziny życia. Od XVI stulecia objął także szkolnictwo i kulturę. Rewolucja francuska (1789 r.) zapoczątkowała programowe ograniczanie działań Kościoła rzymskokatolickiego na wielu płaszczyznach życia społecznego i politycznego. Idee rewolucji francuskiej wprowadzały świecką szkołę, państwo bez wpływu religii (masoneria). Dokonano oddzielenia Kościoła od społeczeństwa i kultury. 

W czasach komunistycznych w państwach z przewagą wiernych Kościoła rzymskokatolickiego rugowano z przestrzeni publicznej Kościół. Zjawisko miało charakter systemowy, było zdeterminowane rozwojem społecznym. Idee społeczeństwa bez religii i Kościoła były propagowane przez środki społecznego przekazu, system wychowania, świecką obrzędowość. Socjalizm tworzył nowa religię bez Boga. Przedmiotem kultu był kult jednostki. W wymiarze antropologicznym propagowano nowego człowieka, wolnego od wiary w Boga żywego (alienacja). Dążono do utworzenia społeczeństwa ateistycznego (bez Boga).

Socjalizm Genderowy propaguje idee nowego człowieka, wolnego od jakichkolwiek obciążeń kulturowych. Podejmowane są próby głoszenia nowej doktryny Kościoła rzymskokatolickiego, wprowadzając demokrację uczestniczącą. Dotychczasowe struktury Kościoła ulegają powolnej dekonstrukcji, niszcząc osobę ludzką. Budowana jest nowa era z wykluczeniem wartości transcendentalnych. Idee Genderowe kwestionują płeć biologiczną, wprowadzając płeć kulturową. Następuje masowa dekatolizacja dzieci i młodzieży poprzez masową deprawację całych społeczeństw.

Demoralizacja 

zorganizowana albo spontaniczna akcja niszczenia porządku naturalnego i Bożego w życiu człowieku. Może mieć charakter w wymiarze indywidualnym albo grupowym. Wprowadza nieład społeczny i destrukcyjny. Ogranicza wolność człowieka, poprzez zniewolenie od zła moralnego, np. alkoholizm, prostytucja, pornografia, narkomania czy hazard.

Demonizacja 

 proces wypierania religii chrześcijańskiej, określonej denominacji w określonym rejonie przez kult oddawany szatanowi. Proces ten rozpoczął się w XIV stuleciu. Wzmogła go reformacja, a nabrał mocy w XVIII w. Największe nasilenie przypadło na drugą połowę XX w., od powstania antykościoła, kościoła szatana założonego przez La Veya w 1966 r. 

Wszelkie oznaki wiary chrześcijańskiej, przede wszystkim Kościoła rzymskokatolickiego, zastępowane są symbolami satanistycznymi i okultyzmem. Doprowadzono do globalnej demoralizacji młodzieży m.in. poprzez propagowanie muzyki satanistycznej. A w dniach, w których obchodzone są uroczystości religijne ważne dla chrześcijan, wprowadza się różne inne święta, np. w przeddzień uroczystości Wszystkich Świętych masowo propaguje się Halloween. 

W ten sposób stopniowo odbywa się proces porzucania wiary w Jezusa Chrystusa na korzyść kultu złych duchów. Ponadto niszczone są wszelkimi metodami świątynie katolickie, profanowane są krzyże oraz obrazy Jezusa, Matki Bożej i świętych. Dokonuje się zmiana mentalnościowa wśród dawnych chrześcijan. Stają się agresywni wobec członków Kościoła rzymskokatolickiego, porzucając swą wiarę na rzecz kultu demona.

Depopulacja 

radykalne zmniejszenie liczby ludności na określonym obszarze. Przyczyn może być wiele, m.in. migracje, ujemny przyrost naturalny, katastrofy naturalne, epidemie czy wojny. Główną przyczyną depopulacji w wymiarze globalnym było wprowadzenie do użytku pigułki antykoncepcyjnej w 1960 r. i aborcji od 1920 r. W ciągu ostatnich 100 lat aborcja i antykoncepcja pomniejszyły liczbę ludności na świecie o około 5,5 mld.

W dziejach ludzkości głównymi przyczynami depopulacji były epidemie, wojny, głód, aborcja i antykoncepcja. Należały do nich m.in.:

1. 1. Czarna śmierć w XIV w., liczba ludności Europy pomniejszyła się o 1/3.
   2. Epidemia grypy, która w Ameryce Południowej uśmierciła większość rdzennej ludności.
   3. Handel niewolnikami z Afryki spowodował, że od XVI do XIX stulecia pomniejszyła się liczba ludności o około 10 mln.
   4. Wielki głód na Ukrainie w latach 1932-1933 to efekt kolektywizacji rolnictwa, która spowodowała śmierć od 6 do 7 mln osób.
   5. Totalitaryzm komunistyczny pozbawił życia około 100 mln osób.
   6. Totalitaryzm nazistowski dokonał mordu na 60 mln .
   7. Totalitaryzm aborcyjny pozbawił życia w XX i XXI w. około 2,5 mld osób.
   8. Antykoncepcja od 1960 r. nie dopuściła albo zniszczyła kiełkujące życie w liczbie około 3 mld.

Homofobia 

etymologia tego pojęcia wywodzi się z dwóch słów. Pierwsze słowo homo, hominis¹ pochodzi z języka łacińskiego oznaczającego człowieka². Drugie słowo to fobia, pochodzące z języka greckiego, phobia,  φόβος,  phóbos oznaczające strach albo lęk³. Homofobia należy do określeń specyficznych⁴, oznaczających lęk przed człowiekiem od poczęcia do naturalnej śmierci. Narzucona narracja treściowa nie odpowiada prawdzie, jaką zawierają dwa złączone ze sobą pojęcia. Dlatego też homofobia nie może odnosić się do homoseksualistów czy innych osób o różnych orientacjach seksualnych. Oparta jest na fałszu pojęciowym.

Toteż właściwe określenie homofobii winno brzmieć: negatywne postawy uczucia wobec człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Winno być definiowane jako nienawiść, pogarda, uprzedzenia, antypatia, wstręt wobec dzieci poczętych w łonie matki, osób chorych, w podeszłym wieku. Oparta jest na niewiedzy, irracjonalnym lęku często wiąże się z przekonaniami socjalistycznymi różnych odcieni. Często skutkuje dyskryminacją osób bezbronnych, prześladowaniem i innymi rodzajami przemocy, np. stosowaniem środków antykoncepcyjnych czy deprawowaniem dzieci i młodzieży.

Homofobia przejawia się w wymiarze indywidualnym, a także może przybierać w społeczeństwie charakter zbiorowy. Od kilkuset lat charakter homofobiczny mają działania m.in. organizacji propagujących antykoncepcję, aborcję, „edukację seksualną” czy propagujące eutanazję. Każda z tych czynności odnosi się do człowieka i jego największej wartości jaką jest życie. Bez wartości, jaką jest życie, nic nie istnieje.

Aborcja, antykoncepcja, „edukacja seksualna” i eutanazja mają charakter homofobiczny. Należy dokonać reinterpretacji pojęcia, dość często używanego w różnych środowiskach, zarówno pseudonaukowych, jak i naukowych, a przede wszystkim w mowie potocznej.

Homofides 

 człowiek z natury jest istotą wierzącą. Jeśli odrzuci kult Boga żywego, automatycznie oddaje kult bożkom martwym, np. sięgając do horoskopów, zabobonów, wróżek, astrologów czy uprawiając ateizm. Nadal jest istotą wierzącą, zmieniając przedmiot swej wiary. Nie istnieją, ludzie niewierzący. Każdemu człowiekowi towarzyszy wiara. Pojęcie Homofides, określa człowieka wierzącego. Etymologia tego pojęcia zawiera dwa słowa. Pierwszeto słowo homo, hominis⁵ pochodzące z języka łacińskiego oznaczające człowieka⁶. Drugie słowo fides, pochodzi również z łaciny i oznacza wiarę. Pojęcie to odnosi się do wszystkich ludzi żyjących na świecie.

Klerofobia 

 etymologia tego pojęcia wywodzi się z dwóch słów. Pierwsze słowo clerus, cleri⁷ pochodzi z języka łacińskiego, z języka greckiego kleros⁸, oznaczającego duchowieństwo kler. Drugie słowo to fobia, pochodzące z języka greckiego, phobia,  φόβος,  phóbos oznaczające strach albo lęk⁹. Klerofobia należy do określeń specyficznych¹⁰, oznaczających lęk, strach czy nienawiść w stosunku do osób duchownych.

Właściwe określenie klerofobii winno brzmieć: negatywne postawy uczucia wobec duchownego. Winno być definiowane jako nienawiść, pogarda, uprzedzenia, antypatia, wstręt przede wszystkim wobec duchownych Kościoła rzymskokatolickiego. Oparta jest na niewiedzy, irracjonalnym lęku a przede wszystkim wiąże się z przekonaniami socjalistycznymi różnych odcieni. Często skutkuje dyskryminacją osób duchownych, prześladowaniem i innymi rodzajami przemocy, np. eliminacją poprzez morderstwa, eliminacją z życia społecznego, insynuacje o czyny pedofilskie czy pozbawienie dobrego imienia wśród wiernych poprzez rozsiewanie nieprawdziwych informacji. 

Klerofobia przejawia się w wymiarze indywidualnym, a także może przybierać w społeczeństwie charakter zbiorowy. Od kilkuset lat charakter klerofobiczny mają działania m.in. organizacji propagujących idee wolteriańskie , socjalistyczne różnych barw, skrajnych feministek i masonów różnych lóż.

Laicyzacja 

pojęcie pochodzące z języka łacińskiego laicismus, -i, oznacza zeświecczenie, odchrześcijanienie, czyli odarcie życia publicznego¹¹ z chrześcijaństwa. Etymologicznie pojęcie odnosi się tylko do wiernych chrześcijan. W szerokim tego słowa znaczeniu laicyzacja nie występuje, takiego procesu nie ma. 

Człowiek rezygnujący z chrześcijaństwa, nadal jest istotą, która ma w sobie elementy wiary. Człowiek z natury jest istotą religijną. Dokonuje się jakościowa zamiana wiary, odejście od Boga żywego do bożków martwych. Nadal życie w wymiarze indywidualnym i społecznym (polityka, kultura) tych osób jest uzależnione od wiary w wykreowane martwe bożki albo w oddawanie czci złemu duchowi.

 Do sfery martwych bożków zaliczyć możemy, m.in., piosenkarzy, artystów czy sportowców. Najlepszym przykładem liturgii pogańskiej była ceremonia otwarcia tunelu drogowego św. Gotarda. Widowisko miało charakter liturgii masońsko-satanistycznej.

Syndrom dyskotekowy 

 jest to zespół cech charakterystyczny dla uczestników wielogodzinnej „zabawy” pod wpływem alkoholu, narkotyków, dopalaczy, złej muzyki i niebezpiecznych świateł. Powoduje ono otępienie umysłu i brak realnej oceny rzeczywistości. Stan taki trwa przez kilka godzin po zakończeniu uczestnictwa w zabawie”. Uczestnictwo w takiej zabawie prowadzi do zniewolenia duchowego oraz do odrzucenia wiary w Boga i agresji do wszystkiego, co stanowi sacrum.

Ks. K. Bielawny

Przypisy:

1 Zob. Słownik Łacińsko-Polski, t. II, pod. red. M. Plezi, Warszawa 1998, s. 719.

2 Zob. K. Apiecionek, Homofobia: czy to fobia, którą można leczyć?, https://zdrowie.radiozet.pl/ (dostęp: 23 .10. 2020 r.)

3 Zob. J. Strojnowski, Fobia, w: Encyklopedia Katolicka, t. V, pod. red. L. Bieńkowskiego, P. Hemperka, S. Kamińskiego, J. Misurka, K. Stawickiej, A. Stępnia, A. Szafrańskiego, J. Szlagi, A. Weissa, Lublin1989, s . 352-353.

4 Posługuje się klasyfikacją zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

5 Zob. Słownik Łacińsko-Polski, t. II, pod. red. M. Plezi, Warszawa 1998, s. 719.

6 Zob. K. Apiecionek, Homofobia: czy to fobia, którą można leczyć?, https://zdrowie.radiozet.pl/ (dostęp: 23 .10. 2020 r.)

7 Zob. A. Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, Warszawa 1992, s. 115.

8Ibidem.

9 Zob. J. Strojnowski, Fobia, w: Encyklopedia Katolicka, t. V, pod. red. L. Bieńkowskiego, P. Hemperka, S. Kamińskiego, J. Misurka, K. Stawickiej, A. Stępnia, A. Szafrańskiego, J. Szlagi, A. Weissa, Lublin1989, s . 352-353.

10 Posługuje się klasyfikacją zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

11 Zob. A. Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wyd. III, reprint, Warszawa 1982, s. 375.