Wprowadzenie
Obecnie obszar Niemiec, liczący około 357 tys. km2, jest jeszcze prawie jednolity narodowościowo. Ale od kilku dekad dokonuje się tu zmiana narodowościowa i cywilizacyjna w granicach tego państwa. A zatem posłużmy się metodą określającą zawartość badanego przedmiotu, znaną z polskiej komedii filmowej „Poszukiwany, poszukiwana”, w którym bohater oblicza: ile jest cukru w cukrze? Być może, jest to mało poważne, ale analogia nasuwa się samoczynnie: ilu jest Niemców w Niemczech ?
W refleksji historycznej bywało bardzo różnie. Niemcy tworzyły ogromny obszarowo teren, w granicach którego mieszkały różne grupy narodowościowe. Obecnie coraz więcej mieszkających tu osób ma obce pochodzenie i zaczynają dominować muzułmanie. Wielu z nich nie asymilowało się z kulturą germańską, nadal zachowują swoją religię i kulturę, nawet ci, którzy urodzili się w Niemczech i mają obywatelstwo niemieckie. Gdzie więc szukać przyczyn depopulacji narodu niemieckiego, to kolejne pytanie, które warto postawić: ilu dziś mogło by mieszkać rodowitych Niemców w Niemczech, gdyby nie zawiniona depopulacja?
Zmiany demograficzne mieszkańców Niemiec na tle populacji ogólnoświatowej
W roku 1900 liczba ludności świata wahała się w granicach 1,64 mld1, a Niemiec 48,6 mln2, co stanowiło 2,95%. W kolejnych czternastu latach procentowy udział mieszkańców Niemiec w stosunku do populacji ogólnoświatowej wzrósł 0,04%.
W roku 1914 liczba ludności świata wzrosła do 1,8 mld3, zaś Niemiec do 54,5 mln, co stanowiło 2,99% udziału w populacji ogólnoświatowej. Podobnie było w 1925 r. Pierwsze trzy dekady XX w. były czasem największego udziału ludności niemieckiej w populacji ogólnoświatowej. Ten udział ludności niemieckiej w 1925 r. wynosił 3%. Od lat trzydziestych XX w. widać, że z każdym rokiem jej udział maleje. W wieku XX liczba ludności wzrosła niewiele ponad półtora raza.
W ciągu ostatnich stu lat udział ludności mieszkającej w granicach państwa niemieckiego w stosunku do populacji ogólnoświatowej spadł prawie trzykrotnie. W roku 2020 wynosił niewiele ponad jeden procent.
Udział mieszkańców Niemiec w populacji ogólnoświatowej w latach 1900-2020
| Rok | Liczba ludności na świecie na 1 stycznia | Liczba ludności w Niemczech na 1 stycznia | Udział procentowy w populacji ogólnoświatowej |
| 1900 | 1 646 165 000 | 48 643 444 | 2,95 |
| 1914 | 1 825 070 987 | 54 505 076 | 2,99 |
| 1925 | 1 967 683 298 | 59 111 381 | 3,00 |
| 1939 | 2 262 699 677 | 64 973 013 | 2,87 |
| 1950 | 2 513 866 197 | 69 579 318 | 2,77 |
| 1960 | 2 991 005 874 | 72 953 829 | 2,44 |
| 1970 | 4 023 981 107 | 78 690 372 | 1,96 |
| 1985 | 4 809 575 137 | 77 568 410 | 1,61 |
| 2000 | 6 088 230 944 | 81 930 591 | 1,35 |
| 2020 | 7 881 691 855 | 82 099 096 | 1,04 |
Przez ostatnie sto lat ludność mieszkająca w granicach państwa niemieckiego w stosunku do populacji ogólnoświatowej pomniejszyła się prawie trzykrotnie. Należy uwzględnić tu także zmianę granic w różnym czasie, a z tym wiąże się także zmiana liczby mieszkańców państwa niemieckiego. Ubytek ludności spowodowany był także I i II wojną światową. Mimo zawirowań dziejowych, które wynikały z turbulencji dziejowych, do 1950 r. udział ludności niemieckiej w stosunku do populacji ogólnoświatowej nie ulegał dużym wahaniom. W latach 1925-1950 udział ludności niemieckiej pomniejszył się w stosunku do populacji ogólnoświatowej o 0,23%, co było spowodowane II wojną światową i zmianą granic państwa niemieckiego.
Znaczny spadek udziału ludności w granicach państwa niemieckiego w stosunku do populacji ogólnoświatowej widzimy po 1960 r. I tu rodzi się pytanie, cóż takiego się stało, że tak gwałtownie ludność niemiecka traci swój potencjał demograficzny. Co było przyczyną wyhamowania demografii niemieckiej? Postarajmy się odpowiedzieć na to pytanie. Choć prześledźmy jeszcze wskaźniki dzietności w Niemczech w latach 1900-2020. Poniży wykres ilustruje nam zapaść liczby dzieci w rodzinach od początku XX w. Proces rezygnacji z dzieci w rodzinach do wybuchu I wojny światowej w 1914 r. przebiegał dość wolno, choć wskaźniki dzietności się pomniejszają.
Cóż takiego wydarzyło się w granicach państwa niemieckiego, że już przed I wojną światową tak gwałtownie malał współczynnik dzietności. Dwie dekady po I wojnie światowej liczba dzieci na kobietę w wieku rozrodczym (15-49 lat) spadła poniżej dwójki dzieci. A jeszcze trzydzieści lat wcześniej, w 1900 r., na kobietę w wieku rozrodczym przypadało ponad czworo dzieci. W tak krótkim czasie znacząco zmalała liczba dzieci w rodzinach.
Była to powolna śmierć narodu, co prawda, jeszcze ukryta, bo sytuację demograficzną ratowało jeszcze liczne starsze pokolenie. Występował tak zwany starczy wyż demograficzny. Ubywało dzieci, a przybywało osób starszych, poprzez wydłużanie życia.
Postarajmy się prześledzić dzieje zapaści demograficznej wśród Niemców. Narodowy Spis Powszechny w Niemczech, przeprowadzony w 1933 r. dowiódł, że na 14,3 mln małżeństw, bez dzieci było około 2,8 mln, czyli co piąte. Małżeństw z jednym dzieckiem było ponad 3,5 mln, czyli co czwarte. Dwoje dzieci było w 2,5 mln małżeństw. W pierwszych trzech dekadach w Niemczech nastąpiła zapaść demograficzna. A jeszcze w 1908 r. w Niemczech 52% małżeństw miało czworo i więcej dzieci4.
Przed pierwszą wojną światową środowiska lewicowe i feministyczne rozpoczęły propagandę nad ograniczaniem dzieci w rodzinach, przede wszystkim w środowiskach robotniczych i chłopskich. W bardzo krótkim czasie w wielu miastach w Niemczech powstało 48 poradni propagujących ograniczanie potomstwa i zabijanie dzieci nienarodzonych. Inicjatywę tę poprało wielu lekarzy, społeczników i polityków lewicowych5.
W 1933 roku Adolf Hitler po dojściu do władzy w Niemczech likwidował wszelkie poradnie ograniczające liczbę dzieci w rodzinach. Feministki i środowiska lewicowe były zrozpaczone. Założycielka pierwszej poradni „świadomego macierzyństwa” w Warszawie, Dora Kłuszyńska6, oburzona była decyzjami Mussoliniego i Hitlera. Na łamach „Głosu Kobiet” pisała: „Dużo, jak najwięcej dzieci muszą rodzić kobiety, dla chwały ojczyzny, włoskiej, niemieckiej i wszystkich innych. Tak rzekł Mussolini w Rzymie, tak rzekł Hitler w Niemczech. (…) Kobiety samodzielnie myślące mogą zagrażać porządkowi, narzuconemu przez dyktatora. Należy je więc ujarzmić niszcząc ich zdrowie i życie duchowe przez rodzenie dzieci. Mussolini zadowolił się sześciorgiem dzieci, Hitlerowi ta liczba nie wystarcza. Prawdziwa nowa Niemka ma obowiązek urodzić siedmioro dzieci, albo narazi się na ciężki zarzut, że nie służy nowym Niemcom. (…) Faszyzm i dyktatorzy, to śmiertelni wrogowie wolności ludów. Walka na śmierć i życie jest więc rozkazem”7. Totalitaryzm feministek zajął totalitaryzm nazistowski.
Imperialistyczna polityka Hitlera doprowadziła do wybuchu II wojny światowej i w czasie kilku lat jej trwania Niemcy pomniejszyli się o 6 mln osób, a także utracili ponad 24% swego terytorium. Na pomniejszony obszar napłynęło około 15 mln osób narodowości niemieckiej z różnych stron, m.in. z Polski, Czechosłowacji czy ZSRR. Po podziale Niemiec w 1949 r. na dwa państwa – NRD i RFN napłynęła kolejna fala Niemców do RFN, tym razem z NRD, około 4 mln. Zahamowano migracje Niemców zamknięciem granicy w 1961 r.
Po roku 1960 roku widzimy dramatyczną zapaść dzietności w rodzinach niemieckich. W roku 1970 kończy się zastępowalność pokoleniowa, rodzi się mniej dzieci, niż potrzeba do zastąpienia pokolenia odchodzącego. Spróbujmy poszukać przyczyn takiego stanu rzeczy. Co było główną przyczyną depopulacji narodu niemieckiego.
Niemcy bez obcokrajowców
Po roku 1955 rozpoczął się w RFN rozwój gospodarczy, który spowodował ogromny wzrost zapotrzebowania na siłę roboczą. Od początku lat sześćdziesiątych do Niemiec przybywało dużo pracowników z Włoch, Jugosławii, Grecji, Turcji, a także z Polski. Taki stan trwał przez prawie dwie dekady. Łączenie rodzin wśród migrantów spowodowało wysoki przyrost naturalny wśród przybyszów. To sprawiło, że w 1990 r. liczba obcokrajowców w RFN wzrosła do 5,4 mln. W kolejnych latach proces ten się znacznie zwiększył. W roku 2000 w Niemczech mieszkało około 7,3 mln cudzoziemców, co stanowiło około 9% ogółu społeczeństwa8.
W roku 2017 mieszkało tu 19,3 mln obcokrajowców, co stanowiło 23,6% ogółu społeczeństwa. Dwa lata później, w 2019 r. liczba obcokrajowców wynosiła ponad 21 mln, co stanowiło 26% populacji. Co czwarty mieszkaniec Niemiec to obcokrajowiec. Na 1 października 2020 r. liczba obcokrajowców wynosiła 21,9 mln9, co stanowiło 26,7%. W połowie 2020 r. Niemcy liczyły nieco ponad 82 mln mieszkańców. Średnia wieku w Niemczech jest najwyższa, po Monako i Japonii, w 2021 r. wyniosła nieco ponad 45 lat.
Gdyby nie przyjazd obcokrajowców,, Niemcy na koniec września 2020 r. liczyłyby około 60,1 mln mieszkańców. Od tej liczby należałoby jeszcze odjąć dość sporą grupę osób urodzonych w rodzinach obcokrajowców, którzy otrzymali obywatelstwo niemieckie, a nie asymilowali się z kulturą germańską. Pewnie będzie to grupa licząca kilkanaście milionów (około 10 mln), są to dane szacunkowe. Będą to przede wszystkim muzułmanie. A zatem liczba osób wyalienowanych z kultury niemieckiej jest znacznie większa niż 21,9 mln. Łącznie można liczyć około 31,9 mln. A zatem Niemców w Niemczech mieszka obecnie około 50,1 mln, i to przede wszystkim osób już w podeszłym wieku. Młodsze pokolenie to obcokrajowcy i osoby urodzone w rodzinach obcokrajowców, przede wszystkim muzułmanie.
Masowa deprawacja dzieci, młodzieży i dorosłych
Proces niszczenia życia duchowego i moralnego w Niemczech ma swe korzenie w czasach reformacji. Już wówczas poprzez szkolnictwo osłabiano życie duchowe wśród młodego pokolenia Niemców. Idee rewolucji francuskiej przyniesione przez żołnierzy Napoleona osłabiały morale narodu pruskiego, podobnie było z ideami socjalistów, którzy tworzyli nową rzeczywistość w społeczeństwie pruskim i niemieckim. Na długo przed wybuchem I wojny światowej środowiska lewicowe propagowały idee cywilizacji śmierci, m.in. poprzez antykoncepcję czy propagowanie niszczenia życia poczętego. Po II wojnie światowej proces demoralizacji dzieci i młodzieży przybrał na sile. Prowadzono go na wielu płaszczyznach życia społecznego. Od 1951 roku w Niemczech Zachodnich zaczęły powstawać sex-shopy, „(…) od 1959 r. na rynku prasowym w RFN pojawił się Playboy, od 1962 w filmach zaczęto ukazywać relacje seksualne, w kolejnych dekadach idee swobody seksualnej promowali hippisi, feministki, ideologia New Age”10.
Od połowy lat pięćdziesiątych XX stulecia rozpoczęto kolportowanie pisma „Bravo” na skalę masową, propagowało ono wśród młodzieży niemieckiej m.in. relatywizm moralny, wczesne współżycie seksualne, ośmieszając czystość przedmałżeńską. Pierwszy numer pisma ukazał się 26 sierpnia 1956 roku. W latach siedemdziesiątych pismo sprzedawano w nakładzie ponad jednego miliona, tak duży nakład utrzymywał się do połowy lat dziewięćdziesiątych XX w. W roku 2010 nakład nadal był duży, wynosił około pół miliona egzemplarzy. „Bravo” było najpopularniejszym pismem dla młodzieży w Europie. Twórcą pisma był Peter Boenisch11, skrajnie liberalny ideolog rewolucji seksualnej.
W kolejnych latach prowadzono kolejne etapy rewolucji seksualnej, w 1961 r. wprowadzono do sprzedaży pigułkę antykoncepcyjną, w 1969 r. zalegalizowano kontakty homoseksualne12, a do szkół wprowadzono jako przedmiot obowiązkowy „wychowanie seksualne”. W roku 1973 zniesiono wszelkie bariery dla pornografii13, rewolucja seksualna doprowadziła do jej komercjalizacji14. Co jest wynaturzeniem i dramatem społeczeństwa, ale na tym nie koniec. W 1976 r. zliberalizowano prawo aborcyjne (istnieje możliwość zabijania dzieci nienarodzonych przy wskazaniach medycznych).
W roku 1977 zniesiono kolejne regulacje prawne, zniesiono zasadę orzecznictwa winy przy rozwodach. Efekt tych zmian odnotowano w drugiej dekadzie XXI stulecia w Niemczech ─ co drugie małżeństwo się rozpadło w okresie pierwszych 5 lat. Sytuacja rodzin niemieckich jest katastrofalna. W roku 2017 tylko 48% obywateli Niemiec żyło w rodzinach w miarę stabilnych15. Należy tu uwzględnić stabilną sytuację w rodzinach muzułmańskich, gdzie prawie 100% mieszka w stabilnych i zdrowych moralnie i duchowo rodzinach.
W roku 1994 w Niemczech zniesiono karalność czynów homoseksualnych16. Od 1995 r. obowiązują tu nowe przepisy pozwalające na zabicie dziecka nienarodzonego do 14. tygodnia ciąży. Przy wskazaniach medycznych dziecko można zabić w każdym czasie przed urodzeniem.
Za czasów lewicowego kanclerza Gerharda Schrödera w 1999 r. gender stało się przewodnią ideą rządu niemieckiego. Rozpoczęto propagandę ideologiczną na wielu kierunkach życia społecznego, nie ominęło to Kościoła katolickiego. W roku 2001 zalegalizowano związki partnerskie tej samej płci, w tym samym roku uznano prostytucję jako jeden z wielu zawodów. W roku 2017 zrównano jednopłciowe związki partnerskie z małżeństwem17 a także wyrażono zgodę na adopcję dzieci przez sodomitów. W roku 2019 w Niemczech około 20 tys. dzieci wychowywali homoseksualiści18. W roku 2018 Niemcy uchwalili ustawę o „trzeciej płci”. Będzie wpisywana w księgach stanu cywilnego jako „divers” – inna19.
Destrukcyjna działalność na wielu płaszczyznach życia społecznego, duchowego i moralnego w Niemczech przez ostatnie ponad 120 lat doprowadziła do zniszczenia stabilnej i moralnie mocnej rodziny, dokonała się dechrystianizacja narodu niemieckiego, dokonano masowej demoralizacji społeczeństwa niemieckiego, zdemonizowano społeczeństwo, a ostatecznie doprowadzono do depopulacji na skalę nie spotykaną w dziejach narodu niemieckiego.
Aborcja
Po zliberalizowaniu prawa aborcyjnego w Niemczech w 1976 r. liczba aborcji wzrosła gwałtownie. Według danych zebranych przez Roberta Johnstona w 1976 r. w Niemczech dokonano około 2400 aborcji. W roku następnym, w 1977 r., 54 309 dzieci zamordowano w łonach matek. Z każdym rokiem liczba morderstw dzieci w łonach matek wzrastała. Od początku lat dziewięćdziesiątych XX w. liczba aborcji przekroczyła ponad 100 tysięcy rocznie20. W latach 1918-2020 w Niemczech zabito około 7,3 mln dzieci, a należy przypuszczać, że proceder aborcyjny zabił około 10 mln Niemców nienarodzonych. W działaniach wojennych w latach 1939-1945 zginęło około 6 mln Niemców, a w latach 1914-1918 około 2 mln. Łącznie dwie wojny światowe pomniejszyły liczbę mieszkańców Niemiec o około 8 mln. Ludność Polska w tych dwóch wojnach światowych straciła około 15 mln osób. A aborcja w Niemczech pochłonęła bezpowrotnie około 10 mln istnień ludzkich.
Niebawem Niemcy bez Niemców
A ilu Niemców dziś mogło by mieszkać w granicach państwa niemieckiego? Czy jesteśmy w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Poszukajmy odpowiedników. Nie będzie to dokładna kalka, ale odnajdujemy taki kraj, w dalekiej Azji, który w 1950 r. miał podobną liczbę mieszkańców co Niemcy. To Indonezja, która borykała się z wieloma trudnościami. Na wielu płaszczyznach, pomijam wymiar ekonomiczny czy polityczny. Nas interesuje wymiar populacyjny.
Liczba mieszkańców w granicach Niemiec i Indonezji w latach 1925-2020 w milionach
| Rok | Mieszkańcy Niemiec | Rodowici Niemcy | Indonezja |
| 1925 | 59,1 | 57,2 | 50,2 |
| 1939 | 64,9 | 62,1 | 60,9 |
| 1950 | 69,8 | 68 | 69,5 |
| 1960 | 72,9 | 70 | 87,7 |
| 1970 | 78,7 | 68 | 114,8 |
| 1990 | 79,4 | 64,3 | 181,4 |
| 2000 | 81,9 | 58 | 211,5 |
| 2020 | 82 | 45,1 | 277,7 |
Wykres przedstawiający mieszkańców i rodowitych Niemców a także Indonezyjczyków w latach 1925-2020
Mimo wielu turbulencji dziejowych w Niemczech, do 1950 r. liczba mieszkańców w granicach państwa niemieckiego była nieco wyższa niż w Indonezji. Od 1950 r. w Indonezji liczba mieszkańców wrasta, i to znacząco z każdym rokiem. Indonezja podejmuje próbę zachowania prawa naturalnego i Bożego w stosunku do życia ludzkiego. Choć od lat sześćdziesiątych XX w. propagowane są środki antykoncepcyjne na skale masową, co przyczyniło się do spadku wskaźników dzietności. Do połowy lat siedemdziesiątych XX w. na kobietę w wieku rozrodczym przypadało ponad pięcioro dzieci. Rodziny jeszcze były wielodzietne. Po pięciu dekadach wskaźniki dzietności pomniejszyły się 2,5 krotnie. W roku 2020 na kobietę w wieku rozrodczym przypadało nieco ponad dwoje dzieci. Boom demograficzny został skutecznie zahamowany przez cywilizację śmierci. Liczba mieszkańców zacznie się zmniejszać za cztery dekady, około 2060 r.
Mimo tych turbulencji, które dotykają Indonezję, można szukać w tym kraju odpowiednika demograficznego dla Niemiec. Boom demograficzny w Indonezji rozpoczął się w latach pięćdziesiątych XX stulecia. Na koniec września 2020 r. liczba ludności wynosiła 272,5 mln21, a Niemiec tylko nieco ponad 82 mln a rodowitych mieszkańców Niemiec tylko 50,1 mln. Jak by dziś Niemcy wyglądały z tak dużą populacją, jaką posiada Indonezja. Nie trzeba by było sprowadzać imigrantów. Niemcy stoją na krawędzi samozagłady.
Jakie były główne przyczyny depopulacji Niemców? I i II wojna światowa pomniejszyły liczbę ludności o około 8 mln, aborcja o około 10 mln, emigracja do innych krajów około 5 mln22, inne zdarzenia losowe deprawacja dzieci i młodzieży. Życie ludzkie nie przebiega z dokładnością matematyczną, przysparza różnych perypetii, z tej liczby możemy odliczyć co najmniej 7,5 mln dzieci, które nie ujrzały światła dziennego m.in. przez poronienie czy inne zdarzenia losowe. Łącznie Niemcy w wyniku tych zdarzeń dziejowych straciły 36 mln, z obecnymi mieszkańcami byłoby w granicach państwa niemieckiego 112,5 mln osób. Do 272,5 mln brakuje 160 mln osób. A zatem rodzi się pytanie, cóż się stało z tą grupą osób? Wprowadzona do sprzedaży pigułka antykoncepcyjna w Niemczech spowodowała zniszczenie początkującego życia ludzkiego albo nie dopuściła do jego powstania. A zatem w wyniku antykoncepcji ubyło Niemców około 160 mln. Antykoncepcja jest główną przyczyną depopulacji Niemiec. Przyczyniła się do pomniejszenia dzieci w rodzinach do poziomu poniżej zastępowalności pokoleniowej. Niemcy w ciągu 120 lat wyzbyli się co najmniej 190,5 mln osób. Jak by dziś Niemcy wyglądały z tą rzeszą swych obywateli? Pytanie bez odpowiedzi.
Podsumowanie
Rewolucja seksualna zafundowana Niemcom po 120 latach doprowadziła naród niemiecki do samozagłady. Odpowiedzialnymi za zniszczenie narodu niemieckiego są socjaliści różnych barw, począwszy od rewolucyjnych, komunistycznych, nazistowskich, liberalnych, libertyńskich, aż po genderowych. Wszyscy oni propagowali cywilizację śmierci. Od lat pięćdziesiątych XX w. nasiliła się demoralizacja społeczeństwa niemieckiego, w 1961 r. wprowadzono do sprzedaży pigułkę antykoncepcyjną, w 1976 r. aborcję, a od końca XX w. gender stało się przewodnią ideą rządu niemieckiego. Niebawem rodowici Niemcy staną się mniejszością narodową w swym kraju.
Ks. K. Bielawny
Przypisy:
1 Zob. Świat – populacja 1800-2100, http://populacja.population.city/world/, (dostęp: 30 .10. 2021 r.)
2Zob. Populacja historyczna Niemiec, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Germany (dostęp: 12 .11. 2021 r.)
3 Zob. Populacja świata, http://populacja.population.city/ (dostęp: 14 .06. 2021 r.)
4Zob. Turbak, Życie lub śmierć narodu, „Głosy katolickie” 1939, nr 1-2, s. 45-46.
5Zob. Budzińska-Tylicka J., Świadome macierzyństwo, Warszawa 1935, s. 12.
6Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako Dora Pilcer, 1 stycznia 1876 r. w Tarnowie. Działaczka socjalistyczna, feministka. Zmarła 22 listopada 1952 r. w Warszawie.
7Zob. D. K. (D. Kłuszyńska – przyp. aut.), Dużo dzieci, „Głos Kobiet” 1933, nr 7-9, z VII-IX.
8Zob. A. Wachowiak, Tendencje rozwoju rodziny niemieckiej w latach dziewięćdziesiątych – wobec pluralistycznych wzorów życia społeczeństwa postindustrialnego, „Roczniki Socjologii Rodziny” 2000, t. XII, s. 113-116.
9Zob. Niemcy: co czwarty mieszkaniec to imigrant, https://www.dw.com/pl/niemcy-co-czwarty-mieszkaniec-to-imigrant/a-59375641, (dostęp: 29 .11. 2021 r.)
10Zob. J. Bodakowski, Wkład Niemców w rewolucję seksualną i neomarksistowski totalitaryzm, https://www.fronda.pl, (dostęp: 14 .01. 2020 r.)
11 Urodził się 4 maja 1927 r. w Berlinie, matką była Żydówka, mieszkająca przez wiele lat w Odessie. Po II wojnie światowej, od 1945 r. rozpoczął pracę dziennikarską w dziale sportowym w „Allgemeine Zeitung” w Berlinie. Od 1959 r. pracował w wydawnictwie Axel Springer SE. Od 1961 r. był redaktorem naczelnym gazety „Bild”, której nakład pod jego kierownictwem wynosił 4 mln egzemplarzy. W latach 1965-1979 był redaktorem „Bild am Sonntag”. Od lipca 1978 r. do marca 1981 r. był redaktorem „Die Welt”. Organizował kampanie wyborcze do Bundestagu z ramienia partii CDU dla Helmuta Kohla w 1976 r., w 1980 i w 1994. Był szefem biura prasowego i informacyjnego a także rzecznikiem rządu federalnego za czasów H. Kohla. Z informacji zamieszczonych w prasie, wynika, że Boenisch był członkiem NSDAP. Zob. Eppler räumt NSDAP-Parteimitgliedschaft ein, https://www.spiegel.de/panorama/zeitgeschichte/mitgliederverzeichnis-eppler-raeumt-nsdap-parteimitgliedschaft-ein-a-494425.html, (dostęp: 14 .01. 2020 r.)
12 Przez długie lata stosunki seksualne między mężczyznami w kodeksie karnym obowiązującym w Niemczech od 1871 r. były traktowane jako przeciwny naturze nierząd. Czyn taki zagrożony był karą do dwóch lat (w Niemczech Zachodnich w 1968 r, a w NRD rok później). Całkowity zakaz został zniesiony w 1994 r.
13 Zob. Zob. G. Kuby, Globalna rewolucja seksualna, s. 60 I.
14 Teorie taką głosi niemiecki badacz i prezes Niemieckiego Towarzystwa Badań Społecznych nad Seksualnością prof. dr Jakob Pastoetter, seksuolog i antropolog kulturowy.
15Zob. Smutne dane z Niemiec: Rodzina przestała być dominującym modelem życia, https://www.dorzeczy.pl/swiat/102682/smutne-dane-z-niemiec-rodzina-przestala-byc-dominujacym-modelem-zycia.html, (dostęp: 14 .01. 2020 r.)
16 Zob. G. Kuby, Globalna rewolucja seksualna, s. 65.
17 Zob. Niemcy: co 14. nowe małżeństwo jest jednopłciowe, https://www.dw.com/pl/niemcy, (dostęp: 14 .01. 2020 r.)
18 Zob. W. Maszenda, W Niemczech adopcja dla gejów, https://www.radiomaryja.pl/bez-kategorii/w-niemczech-adopcja-dla-gejow/ (dostęp: 14 .01. 2020 r.)
19 Zob. Niemcy uchwalili ustawę o „trzeciej płci”. Będzie wpisywana w księgach stanu cywilnego jako „divers”, https://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/artykuly/l (dostęp: 15 .01. 2020 r.)
20Zob. Historical abortion statistics, FR Germany, https://www.johnstonsarchive.net/policy/abortion/ab-frgermany.html (dostęp: 10 .11. 2021 r.)
21Zob. Indonesia – populacja, http://population.city/indonesia/ (dostęp: 28 .11. 2021 r.)
22Emigracja obejmowała obywateli niemieckich w czasie kryzysu gospodarczego pod koniec lat dwudziestych XX w., po zakończeniu II wojny światowej do krajów Ameryki Południowej a także dużą grupę wykształconych młodych Niemców po napływie imigrantów od początku XXI w. Obecnie Niemcy emigrują m. in. do Szwajcarii, Austrii i USA. Zob. B. Lemańczyk, Ponad ćwierć miliona Niemców opuściło swój kraj. Przeważają młodzi i wykształceni, https://forsal.pl/swiat/unia-europejska/artykuly, (dostęp: 29 .11. 2021 r.)