Jak wiele nadziei Polacy pokładali w przystąpieniu do Unii Europejskiej w 2004 roku! Miał to być czas spokoju, dostatniego życia, pracy, bezpieczeństwa międzynarodowego oraz podróżowania bez barier granicznych. Niebawem po akcesji wielu młodych Polaków zdecydowało się na wyjazd za pracą do krajów Europy Zachodniej.
Od tego momentu minęło już ponad dwie dekady, a z Polski wyemigrowało ponad 2,5 miliona młodych ludzi. Ich losy były bardzo zróżnicowane. Niektórzy odnieśli sukces, ułożyli sobie życie, założyli rodziny i do dziś żyją dostatnio i szczęśliwie. Niestety, istnieje także znaczny odsetek młodych Polaków, którym życie na obczyźnie nie sprzyjało. Tego nie możemy dokładnie określić, ponieważ przeprowadzenie badań w tej kwestii jest trudne. Niemniej jednak warto pochylić się nad tym problemem.
W ciągu ostatnich dwóch lat przebadano około 400 parafii w Polsce, w których odbyły się pogrzeby osób, które wyjechały z kraju po 2004 roku w celach zarobkowych. Są to dane szacunkowe, ale odzwierciedlają problem, który dotknął pokolenie emigrantów zarobkowych. To oznacza, że znaczna grupa osób wróciła do Polski w urnach lub trumnach. To wielka armia, która przegrała życie, przynosząc ból swoim najbliższym. Wiele z tych osób doświadczyło rozwodów, a matki popadły w depresję, kończąc tragicznie swoje życie. Inni zniszczyli swoje istnienie poprzez różnego rodzaju używki, takie jak narkotyki, alkohol czy rozwiązłość seksualna. Samotnym matkom odebrano dzieci, które, nie tylko że nie rodziły się w Polsce, ale także, urodzone za granicą, trafiały do ośrodków opiekuńczych. Jaka jest skala tego zjawiska? Tego chyba nikt nie wie.
Inny problem, który nas dziś dotyka, to wyludnianie się Polski. Z każdym rokiem coraz więcej osób umiera niż się rodzi. Daliśmy się zwieść propagandzie, że bez dzieci będziemy szczęśliwsi. Młodym wmówiono, że planeta płonie, a dzieci są przeszkodą w życiu. Idee cywilizacji śmierci wyprowadziły nas na manowce.
W Polsce nie ma spokoju; migranci na naszych ulicach stają się zagrożeniem dla bezpieczeństwa. Co rusz ktoś traci życie z rąk migrantów. Ponadto rośnie bezrobocie, a bezpieczeństwo żywnościowe jest zagrożone. Tracimy naszą suwerenność polityczną, obyczajową, narodową, językową, a przede wszystkim moralną i duchową. Potrzeba kolejnego cudu, na miarę Gietrzwałdu z 1877 r. Dalej
Views: 42
