W czasie II wojny światowej niemieccy zbrodniarze opracowali „Plan ost” – plan eksterminacji narodów podbitych. Zalecano, by na tych terenach była propagowana antykoncepcja i legalizacja aborcji. Szef kancelarii Hitlera Martin Bormann tak to scharakteryzował: „Obowiązkiem Słowian jest pracować dla nas. Płodność Słowian jest niepożądana. Niech używają prezerwatyw albo robią skrobanki – im więcej, tym lepiej. Oświata jest niebezpieczna”1. Całkowitą swobodę aborcji w sensie prawnym po raz pierwszy wprowadziły władze niemieckie 9 marca 1943 r. Okupant hitlerowski wydał rozporządzenie (Verordnung) zezwalające na zabijanie polskich nienarodzonych dzieci bez żadnych ograniczeń, a jednocześnie podniesiono karę – do kary śmierci włącznie – za pozbawienie życia nienarodzonego niemieckiego dziecka. Hitler swój plan depopulacyjny wobec Polaków wyjawił 22 lipca 1942 r., mówiąc: „W obliczu dużych rodzin tubylczej ludności jest dla nas bardzo korzystne, jeśli dziewczęta i kobiety mają możliwie najwięcej aborcji”.Hitler groził także: „[…] osobiście zastrzelę tego idiotę, który chciałby wprowadzić w życie przepisy zabraniające aborcji na wschodnich terenach okupowanych”2. To był jeden z wielu planów depopulacyjnych. Po zakończeniu II wojny światowej anulowano prawo hitlerowskie i powrócono do prawa przedwojennego.
Ksiądz dr Rudolf Adamczyk w marcu 1946 r. w czasie konferencji w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach mówił: „Niemieccy lekarze w Krakowie twierdzili, że w G.G.3 dokonywali polscy lekarze rocznie, skromnie licząc, około 500 tysięcy spędzeń płodu i śmiali się z tego. Jak nas ze źródła miarodajnego informowano, 60% lekarzy jednego z większych miast G.G. żyło w czasie okupacji niemieckiej ze spędzania płodu. Byli lekarze, którzy wmawiali kobietom, że są w ciąży, by móc po pozornie zastosowanym zabiegu ściągnąć z pacjentki sute honorarium. […] dziś dzieje się podobnie. Są lekarze, którzy mają markę rzeźników nienarodzonych dzieci, i szpitale cieszące się tą samą opinią. Lekarze, znani przed tą wojną ze stosowania tych zabiegów, uszli, względnie musieli ujść do G.G. (ze Śląska) niekoniecznie ze względów patriotycznych. Powróciwszy do G.G. prowadzą nadal swój niecny proceder”4. Choć prawo hitlerowskie anulowano, proceder zabijania nienarodzonych dzieci trwał.
Ks. K. Bielawny
Przypisy:
1 Cyt. za J. Heydecker, J. Leeb, Trzecia Rzesza w świetle Norymbergii – bilans tysiąclecia, Warszawa 1979, s. 391.
2 Cyt. za W. Brennman, The abortion holocaust. Today’s final solution, Landmark Press 1983, s. 34
3 G.G. – Generalne Gubernatorstwo, istniało w latach 1939-1945. Obejmowało obszar liczący w latach 1939-1941 95,7 tys. km2, zaś w 1943 r. obszar powiększył się do 145,2 km2. W 1939 r. w GG mieszkało około 11,38 tys. Polaków. Niemcy ten obszar traktowali jak swą kolonię.
4 Zob. W. Majdański, Polska kwitnąca dziećmi, dz. cyt., s. 136.