Wprowadzenie
Chrześcijaństwo na ziemie obecnej Belgii dotarło w V stuleciu. Przez stulecia Belgia była pod panowaniem różnych państw, w XV stuleciu była częścią Burgundii, następnie została przejęta przez Austrię, od XVI do XVIII stulecia była pod panowaniem Hiszpanii, a następnie znowu powróciła pod panowanie Austrii, Francji i Holandii. W roku 1830 odzyskała niepodległość. Główną rolę w drodze do niepodległości odegrał Kościół rzymskokatolicki. Do lat trzydziestych XX wieku Kościół rzymskokatolicki był niekwestionowanym nauczycielem moralności. Natomiast lata sześćdziesiąte stały się najtragiczniejszym czasem dla narodu belgijskiego, wówczas bowiem hierarchowie Kościoła rzymskokatolickiego wprowadzili do życia społecznego i moralnego idee antynatalistyczne. Kontestacja nauki Kościoła w wymiarze moralnym doprowadziła nie tylko do rozpadu więzi małżeńskich i rodzinnych, ale również do zaniku dzieci w rodzinach. Także cywilizacja śmierci zaznaczyła się depopulacją i deprawacją wielu milionów Belgów, a ostatecznie dekatolicyzacją. Dziś Belgia w sposób ewolucyjny staje się krajem islamskim. Zapowiedzi przedstawicieli partii ISLAM są bardzo jasne. Być może, w roku 2030 Belgia będzie krajem islamskim.
Zmiany demograficzne mieszkańców Belgii na tle populacji ogólnoświatowej
W latach 1800-1900 liczba mieszkańców Belgii podwoiła się prawie dwukrotnie. W roku 1800 udział procentowy ludności belgijskiej w populacji ogólnoświatowej wynosił 0,36%. W kolejnych latach XIX stulecia wzrósł do 0,41%, potencjał demograficzny powiększył się o 0,05%.
W roku 1900 liczba ludności świata wzrosła do 1,61 mld1, zaś Belgii do 6,7 mln2, co stanowiło 0,41% udziału w populacji ogólnoświatowej. W ciągu kolejnych 50 lat udział procentowy jej ludności w populacji ogólnoświatowej zmalał o 0,07%, a od roku 1950 z każdym następnym rokiem się zmniejszał.
W ciągu stu dwudziestu lat udział ludności mieszkającej w granicach państwa belgijskiego w stosunku do populacji ogólnoświatowej spadł prawie trzykrotni
Udział mieszkańców Belgii w populacji ogólnoświatowej w latach 1800-2020
| Rok | Liczba ludności na świecie na 1 stycznia | Liczba ludności w Belgii na 1 stycznia | Udział procentowy w populacji ogólnoświatowej |
| 1800 | 978 000 000 | 3 500 000 | 0,36 |
| 1850 | 1 270 014 000 | 4 510 000 | 0,36 |
| 1900 | 1 646 165 000 | 6 719 000 | 0,41 |
| 1914 | 1 825 070 987 | 7 662 000 | 0,42 |
| 1925 | 1 967 683 298 | 7 748 000 | 0,39 |
| 1939 | 2 262 699 677 | 8 391 000 | 0,37 |
| 1950 | 2 513 866 197 | 8 639 000 | 0,34 |
| 1960 | 2 991 005 874 | 9 153 000 | 0,31 |
| 1970 | 4 023 981 107 | 9 656 000 | 0,24 |
| 1985 | 4 809 575 137 | 9 858 000 | 0,20 |
| 2000 | 6 088 230 944 | 10 251 000 | 0,17 |
| 2020 | 7 881 691 855 | 11 492 641 | 0,15 |
Od początku XIX w. stosunek procentowy ludności belgijskiej do populacji ogólnoświatowej pozostawał na tym samym poziome. Druga połowa XIX stulecia i okres przed I wojną światową w Belgii charakteryzował się dość dużym boomem demograficznym. Powolny spadek procentowy ludności belgijskiej do populacji ogólnoświatowej rozpoczął się w latach trzydziestych XX w. Raptowny spadek odnotowujemy od drugiej połowy XX w. By lepiej zrozumieć proces populacji mieszkańców Belgii w stosunku do populacji ogólnoświatowej, przeanalizujmy wskaźniki dzietności na przestrzeni ostatnich 180 lat.
Wskaźniki dzietności w Belgii w latach 1840 -2020
W latach czterdziestych XIX stulecia w Belgii na kobietę w wieku rozrodczym przypadało pięcioro dzieci. Rodziny były wielodzietne. Tak w Belgii, jak i w całej Europie, dziecko w łonie matki było otaczane szacunkiem, a matka w stanie błogosławionym cieszyła się sympatią swego otoczenia. Przyjście na świat dziecka było błogosławieństwem Bożym, zarówno dla rodziny, jak i dla małżeństwa. Od lat siedemdziesiątych XIX stulecia widzimy spadek wskaźników dzietności. W ciągu siedmiu dekad wskaźniki dzietności pomniejszyły się prawie o dwa punkty. W przededniu wybuchu I wojny światowej na kobietę w wieku rozrodczym przypadało niewiele ponad troje dzieci. W kolejnych latach wskaźniki dzietności pomniejszają się. W roku 1939 na kobietę w Belgii przypadało nieco ponad dwoje dzieci. W latach trzydziestych XX stulecia w Belgii znikają rodziny wielodzietne.
Okres II wojny światowej nieco zahamował działania ideologów antynatalistycznych, co od razu zaznacza się wzrostem współczynników dzietności. Niestety, ten boom demograficzny nie trwał długo. Już w latach pięćdziesiątych XX stulecia zauważamy pomniejszanie się wskaźników dzietności. Maleje liczba dzieci w rodzinach. W roku 1972 kończy się okres zastępowalności pokoleniowej w rodzinach belgijskich. Od połowy lat siedemdziesiątych XX stulecia na kobietę w wieku rozrodczym przypada poniżej dwojga dzieci. Ideolodzy antynatalistyczni osiągają swój sukces, doprowadzając do pomniejszenia liczby dzieci w rodzinach, do dwojga, a najwyżej trojga dzieci. Wielu małżonków świadomie podejmuje decyzje o rezygnacji z potomstwa. Wskaźniki dzietności w połowie lat osiemdziesiątych XX w. spadają do 1,51 punktu. Taki stan utrzymuje się po dzień dzisiejszy. Przez ostatnie półwiecze na kobietę w wieku rozrodczym w Belgii przypada nieco ponad półtora dziecka. Z tego gros dzieci rodzi się w rodzinach obcokrajowców, przede wszystkim w rodzinach muzułmańskich.
Idee antynatalistyczne
Idee antynatalistyczne do Belgii docierały z Francji, Anglii, Holandii czy Niemiec już w latach siedemdziesiątych XIX stulecia. Z każdą dekadą mentalność antykoncepcyjna i aborcyjna zataczała coraz większe kręgi w społeczeństwie belgijskim. Wierni Kościoła rzymskokatolickiego ulegli propagandzie antynatalistycznej, tracili wiarę w żywego Boga i wrażliwość duchową. Wiara stawała się tradycją, dziedzictwem kulturowym, tym samym więc miała coraz mniejszy wpływ na życie moralne, duchowe i społeczne człowieka. Zarówno duchowieństwo, jak i wierni Kościoła rzymskokatolickiego w Belgii, przeniknięci mentalnością antykoncepcyjną i aborcyjną, ulegli propagandzie cywilizacji śmierci. Rewolucja seksualna lat sześćdziesiątych XX stulecia bardzo łatwo znajdowała uznanie w środowiskach katolickich3. Niechlubną rolę w propagowaniu idei antynatalistycznych w Belgii odegrał Katolicki Uniwersytet w Leuven4.
Nieszczęśliwym wydarzeniem dla przyszłości Kościoła i społeczności belgijskiej było radykalne przeciwstawienie się encyklice Humanae vitae. Konferencja Episkopatu Belgii pod przewodnictwem kardynała Prymasa Leo Suenesa opublikowała 30 sierpnia 1968 r. deklarację, w której manifestowano sprzeciw wobec nauki Kościoła o małżeństwie5. Dało to impuls do nowej liberalnej moralności w Kościele6. Wielu biskupów pozostawiło swym wiernym swobodę postępowania w sprawie antykoncepcji. W wielu organizacjach katolickich na łamach prasy katolickiej czy w katechizmie belgijskim wydanym pod koniec lat 90. XX w. promowano czyny pedofilskie czy antykoncepcję. Promowano także czyny homoseksualne, rozwody7 i związki jednopłciowe8. Kościół w Belgii zapłacił wysoką cenę za propagowanie rewolucji seksualnej. Przyczynił się do demoralizacji i depopulacji całego narodu. Po ponad pięciu dekadach widać, kto miał rację. Prześledźmy główne przyczyny zapaści demograficznej, moralnej i duchowej Belgów w ostatnich 140 latach.
Aborcja
W Belgii zabicie dziecka poczętego żyjącego w łonie matki było zabronione od 1867 r. na podstawie belgijskiego kodeksu karnego. Od 1913 r. obowiązywały kary za dokonanie aborcji i reklamowanie środków antykoncepcyjnych. Pierwsze aborcje w Belgii przeprowadzano w szpitalach już w 1940 r., proceder ten nasilił się w latach sześćdziesiątych XX stulecia9. Zabijaniem dzieci nie narodzonych zajmowało się już wiele ośrodków, które prowadziły „edukację” świadomego macierzyństwa i planowania rodziny. Przede wszystkim na obszarach francuskojęzycznych Belgii. Można przypuszczać, że w tym czasie zabito około 300 tys. dzieci nie narodzonych. Dane mają charakter szacunkowy.
W roku 1970 powstało Belgijskie Towarzystwo Legalizacji Aborcji, którego zadaniem było propagowanie zabijania dzieci nie narodzonych. W tym samym roku Narodowa Rada Kobiet Belgijskich, organizacja skrajnych feministek (od 1990 r. Rada Kobiet Francuskojęzycznych Belgii) zorganizowała debatę publiczną na temat legalizacji aborcji. Środowiska socjalistyczne różnych barw, masoni różnych lóż10 i skrajne feministki organizowali kampanie na rzecz legalizacji aborcji. Wykorzystywano do tego różnego rodzaju środki.
Jednym z wielu prekursorów zabijania dzieci nie narodzonych był ginekolog Willy Peers, który zabił około 300 nie narodzonych dzieci. Oszacowano, że w szpitalach belgijskich w latach siedemdziesiątych XX w. zabijano rocznie około 20 tys. dzieci nie narodzonych, a poza szpitalami w ośrodkach aborcyjnych od 74 do 150 tys.11. Jeśli przyjmiemy, że rocznie w ośrodkach aborcyjnych prowadzonych przez środowiska feministyczne zabijano średnio 100 tys. dzieci nie narodzonych, to w tej dekadzie dokonano na ziemi belgijskiej około 1,2 mln aborcji. Należy przypuszczać, że w latach osiemdziesiątych XX stulecia dokonywano podobną liczbę aborcji każdego roku jak w poprzedniej dekadzie (około 100 tys.), co przyczyniło się do pomniejszenia populacji Belgii o około 1,2 mln osób.
Aborcję zalegalizowano 4 kwietnia 1990 r. Według danych zebranych przez Roberta Johnstona z oficjalnych rejestrów szpitalnych wynika, że w latach 1990-2021 w Belgii dokonano około 510 tys. aborcji12. Z oficjalnymi danymi nie zgadzają się skrajne organizacje feministyczne w Belgii, Sylvie Lausberg, wiceprzewodnicząca Rady Francuskojęzycznych Kobiet Belgii, dodaje, że należy do tych danych doliczyć co najmniej 10 tys. zabójstw nie narodzonych dzieci. Aborcje, te dokonują się nieformalnie, najczęściej u lekarza rodzinnego13. A zatem do danych zebranych przez R. Johnstona, należy doliczyć co najmniej 220 tys. zabitych nie narodzonych dzieci. W latach 1990-2022 r. w Belgii takich dzieci zabito około 0,73 mln. Przyczyną mniejszej liczby aborcji niż w ostatnich dekadach XX w. była coraz bardziej popularna antykoncepcja, a przede wszystkim pigułki antykoncepcyjne.
Aborcja w latach 1940-2022 pomniejszyła populacje Belgii o około 3,1 mln osób.
Antykoncepcja
Pierwsze środki niszczące życie do Belgii docierały z ościennych krajów. Od lat siedemdziesiątych XIX stulecia stawały się coraz popularniejsze w środowiskach robotniczych. Z każdą dekadą malała liczba dzieci w rodzinach. Belgowie uwierzyli propagandzie, że jeśli wyzbędą się dzieci, będzie im lżej i będą szczęśliwsi. Pigułkę antykoncepcyjną dopuszczono tu do sprzedaży w 1973 r.14. Według europejskiego atlasu polityki antykoncepcyjnej, sporządzonego przez Europejskie Towarzystwo Antykoncepcji i Zdrowia Reprodukcyjnego15, w roku 2022 w Belgii ponad 91% obywateli miało swobodny dostęp do środków antykoncepcyjnych16. Od 2020 r. wszystkie kobiety poniżej 25. roku życia mają refundowane środki antykoncepcyjne przez państwo belgijskie17. Antykoncepcja jest jedną z głównych przyczyn depopulacji Belgów. W roku 2018 66,8% kobiet w wieku rozrodczym korzystało ze środków antykoncepcyjnych18.
Eutanazja
Do roku 2002 r. ustawodawstwo belgijskie powoływało się na przepisy kodeksu karnego z 1867 r., w którym eutanazja była przestępstwem, w kategorii zabójstwa. Destrukcja moralna w społeczeństwie belgijskim, prowadzona od lat siedemdziesiątych XIX stulecia, przez środowiska socjalistyczne różnych barw, masonów różnych lóż i skrajne feministki, doprowadziła w połowie XX w. do kolejnych propozycji zmian prawnych w stosunku do eutanazji. Jednak zarówno rządzące partie, jak i spora część społeczeństwa nie godziła się na tak daleko posunięte zmiany w życiu obyczajowym Belgów. Eutanazji nie akceptowała ogromna część społeczeństwa. Choć tocząca się dyskusja i narzucana narracja miały za zadanie przygotowywanie społeczeństwa do akceptacji takiego sposobu zakończenia życia człowieka. Eutanazję ukazywano jako należne człowiekowi prawo i ogromne dobrodziejstwo.19. Taka argumentacja trafiała do człowieka pozbawionego wiary w żywego Boga i wiary w życie wieczne po śmierci. Tym bardziej, że skłaniał się on do ucieczki przed cierpieniem i bólem starczym, akceptując eutanazję. Życie w cierpieniu stawało się bezsensowne i nie mające żadnej racji. Propaganda idei antynatalistycznych doprowadziła, w ogromnym procencie, społeczność belgijską do bezbożności i utraty nadziei w życie wieczne. Człowiek stał się jednym z ogniw współczesnego świata kończącego swój kres wraz ze śmiercią biologiczną.
Przełomowym momentem zmiany prawa w odniesieniu do eutanazji była zmiana partii rządzących w Belgii. W wyniku wyborów w 1999 r. odsunięto od władzy partie chrześcijańsko–demokratyczne. Krajem zaczęli rządzić socjaliści, liberałowie i przedstawiciele partii ekologicznych. Niebawem zajęto się ponownie eutanazją i zmieniono ustawodawstwo. Otóż w 2002 r. prawo uchwalone przez socjalistów różnych barw i członków lóż masońskich20 zezwoliło na eutanazję społeczeństwa belgijskiego. W roku 2014 poszerzono zakres jej stosowania i zezwolono na eutanazję osób poniżej 18. roku życia21. Według oficjalnego rejestru w Belgii w latach 2002-2020 przeprowadzono ponad 24 tys. eutanazji22. Do tej liczby należy dodać eutanazję noworodków. W latach 2014-2020 dokonano zabójstwa 1502 noworodków23 tylko dlatego, że nie miałyby „znośnej przyszłości”24. Łącznie eutanazja w Belgii w ciągu dwóch dekad pomniejszyła populację o ponad 25,5 tys. osób. Liczba ta jest zapewne większa, wiele eutanazji jest nierejestrowanych. Może sięgać nawet 50 tys. osób.
Imigranci
W 2007 r. w Belgii mieszkało 1,38 mln osób urodzonych za granicą, co stanowiło 12,9% całej populacji. Szacowano, że w 2012 r. osób obcego pochodzenia i ich potomków mieszkało około 2,8 mln, co stanowiło około 25% całej populacji belgijskiej25.
Z obliczeń przeprowadzonych w 2020 r. przez demografa francuskiego Michała Tribalat wynika, że mieszkańcy obcego pochodzenia i ich potomkowie w Belgii stanowili 32,1% ogólnej liczny mieszkańców, co stanowiło prawie 3,7 mln osób. Czyli co trzeci obywatel nie był rodowitym mieszkańcem Belgii. A z grupy poniżej osiemnastego roku życia 54,3% miało obce pochodzenie26, czyli około 1,4 mln osób. Rodowici Belgowie to osoby przede wszystkim starsze z małą liczba dzieci. Najwięcej dzieci rodzi się w rodzinach muzułmańskich, do których należy przyszłość Belgii.
Władze belgijskie, kierując się poprawnością polityczną, nie prowadzą danych statystycznych dotyczących przynależności religijnej swych obywateli, toteż trudno podać dokładną liczbę muzułmanów w Belgii. Z danych publikowanych przez różne ośrodki opiniotwórcze wynika, że około kilkunastu procent populacji Belgii może być muzułmanami. Według krajowego urzędu statystycznego Statbel, w 2020 r. najpopularniejsze imiona nadawane chłopcom w niektórych gminach to: Mohamed, Mohammed i Ahmed (inna forma Mahometa)27.
Założyciele belgijskiej partii ISLAM ogłosili, że Belgię chcą przekształcić w państwo Islamskie, pod nazwą „demokracja islamska”, wyznaczając rok 2030 na stworzenie nowego państwa islamskiego28.
I i II wojna światowa
W czasie I wojny światowej śmierć poniosło około 48,7 tys. osób29. Badacze II wojny światowej podają, że Belgowie w latach 1938-1945 ponieśli straty ludnościowe na liczbę 88 tys. osób30. Łącznie dwie wojny światowe pomniejszyły populację belgijską o około 136,7 tys. osób.
Prognozowana liczba mieszkańców Belgii bez turbulencji dziejowych
A zatem, jaka byłaby liczba ludności Belgii bez turbulencji dziejowych, gdyby zachowano płodność z początków XX stulecia? Poszukajmy na to pytanie odpowiedzi. Z obliczeń prowadzonych na przykładzie Polski udało się nam ustalić, że populacja ludzkości na świecie w 2020 r., bez turbulencji dziejowych, liczyłaby31 około 13,55 mld. W roku 1900 udział mieszkańców Belgii w populacji ogólnoświatowej wynosił 0,41%. A zatem, gdyby ten udział się utrzymał na podobnym poziomie przez ponad 120 lat, mieszkańcy Belgii w 2020 r. liczyliby około 55,5 mln, a na 1 km2 przypadałoby 1808 osób. A wiadomo, że dzieje ludzkie przebiegają z bardzo różną zmiennością i ta liczba na 1 km2 jest czystym spekulowaniem, niemożliwym do osiągnięcia. Choć odnajdujemy kraje, gdzie na 1km2 przypada nieco więcej osób.
Wielu będzie biło na alarm, że to niemożliwe, by na tak małym obszarze mogło mieszkać tyle osób. Ale czy na pewno? Dla przykładu, w Egipcie na 50 tys. km2 mieszka ponad 106 mln osób, pozostała część obszaru jest nie zamieszkana z powodu pustyń. Ogólna powierzchnia wynosi 1,01 mln km2. Na jeden km2 obszaru zamieszkanego przypada nieco ponad 2 tys. osób. W Japonii na powierzchni około 60 tys. km2 mieszka ponad 125 mln osób. Pozostałą część obszaru pokrywają góry, wulkany czy nieużytki. Japonia jest czwartą potęga ekonomiczną na świecie. Na jednym km2 obszaru zamieszkanego żyje ponad 2 tys. osób32. A skoro tam mieszka tyle osób na jednym kilometrze kwadratowym, to i w Belgii mogło by się pomieścić 1808 osób na jednym kilometrze kwadratowym.
Główne przyczyny depopulacji
Jakie były główne przyczyny depopulacji Belgii? Pierwsza i druga wojna światowa pomniejszyła liczbę ludności o około 136,7 tys., eutanazja o około 25,5 tys., aborcja o około 3,1 mln, inne zdarzenia losowe to deprawacja dzieci i młodzieży. Życie ludzkie nie przebiega z dokładnością matematyczną, przysparza różnych perypetii, z tej liczby możemy odliczyć co najmniej 0,6 mln dzieci, które nie ujrzały światła dziennego, m.in. przez poronienie czy inne zdarzenia losowe. Łącznie Belgowie w wyniku tych zdarzeń dziejowych stracili około 3,86 mln, z obecnymi mieszkańcami byłoby w granicach państwa belgijskiego 15,36 mln osób. Do 55,5 mln brakuje 40,14 mln osób. A zatem rodzi się pytanie, cóż się stało z tą grupą osób? Wprowadzona do sprzedaży pigułka antykoncepcyjna w Belgii albo spowodowała zniszczenie początkującego życia ludzkiego, albo nie dopuściła do jego powstania. A zatem w wyniku antykoncepcji ubyło Belgów w liczbie około 40,14 mln. Antykoncepcja jest tu główną przyczyną depopulacji33, spowodowała pomniejszenie liczby dzieci w rodzinach do poziomu poniżej zastępowalności pokoleniowej. Tym bardziej jest to sytuacja paradoksalna, że to właśnie Belg Ferdinand Nand Peeters, ginekolog pracujący w szpitalu belgijskim, był twórcą kolejnej tabletki antykoncepcyjnej pod nazwą „Anovalor”34. Belgowie w ciągu 120 lat wyzbyli się poprzez aborcję i antykoncepcję 43,24 mln obywateli.
Liczba mieszkańców Belgii i główne czynniki depopulacji
w latach 1900-2020 (w milionach)
| Wydarzenie demograficzne | Dane w milionach | Udział procentowy w populacji bez turbulencji dziejowych |
| Imigranci (2020 r.) | 3,7 | 6,6 |
| Rodowici mieszkańcy Belgii (2020 r.) | 7,8 | 14,1 |
| Aborcja | 3,1 | 5,6 |
| Poronienia i inne zdarzenia losowe | 0,6 | 1,1 |
| Antykoncepcja | 40,14 | 72,3 |
| I i II wojna światowa | 0,137 | 0,3 |
| Eutanazja | 0,025 | 0,05 |
| Ogólna liczba Belgów bez turbulencji dziejowych | 55,5 | 100 |
Podsumowanie
Od lat siedemdziesiątych XIX stulecia rozpoczął się powolny, ale bardzo skuteczny proces propagowania idei antynatalistycznej w Belgii. Pierwsze idee propagujące rewolucję obyczajową docierały z sąsiedniej Holandii, Niemiec, Francji i Anglii. W latach sześćdziesiątych XX w. w propagowanie rewolucji seksualnej na ziemi belgijskiej wpisał się niechlubnie Kościół rzymskokatolicki, wraz ze swymi pasterzami. Akceptacja środków antykoncepcyjnych, doprowadziła z czasem do akceptacji aborcji, homoseksualizmu, związków jednopłciowych, rozwodów, związków cywilnych i eutanazji. Wytworzona mentalność antykoncepcyjna, aborcyjna i rozwodowa pozbawiła Belgów wiary w żywego Boga. Belgowie stali się narodem bezbożnym, który wyzbył się dzieci, z ogromnym procentem osób samotnych i starych. Należy szanować prawo wynikające z natury i prawo Boże. Pogwałcenie tego prawa, prowadzi nas na manowce. Tak jak to obecnie jest w wielu krajach europejskich, które wymierają, bo wyzbyły się dzieci. Głównymi czynnikami depopulacyjnymi były antykoncepcja, aborcja, deprawacja dzieci i młodzieży i wprowadzenie rozwodów cywilnych.
Belgijska Partia ISLAM, zapowiedziała, że w 2030 r. Belgia będzie krajem islamskim. Będzie to dwusetna rocznica odzyskania niepodległości, jeśli muzułmanie dotrzymają słowa, to będzie otwarcie Puszki Pandory, która rozpocznie ewolucyjną zmianę kontynentu europejskiego, niegdyś chrześcijańskiego, na ziemię islamską.
Ks. K. Bielawny
Przypisy:
1Zob. Ludność świata, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludno%C5%9B%C4%87_%C5%9Bwiata, dostęp: 20 .05. 2022 r.
2Zob. Demographics of Belgium, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Belgium, dostęp: 31 .05. 2022 r.
3Por. K. Bielawny, Demograficzna zima w Irlandii, „Nasz Dziennik” 2022, nr 111, 16 V.
4Zob. M. A. Derdziuk, Przemiany praktyki spowiedzi sakramentalnej w Belgii w XX wieku na przykładzie posługi duszpasterskiej Braci Kapucynów prowincji flamandzkiej, Lublin 2020, s. 96-98, https://docplayer.pl/198805928-Katolicki-uniwersytet-lubelski-jana-pawla-ii-wydzial-teologii-instytut-nauk-teologicznych-marcin-andrzej-derdziuk-ofmcap.html, dostęp: 06. 06. 2022 r.
5Zob. R. Mattei, To understand Humanae Vitae, read Casti Connubii, https://www.lifesitenews.com/opinion/to-understand-humanae-vitae-read-casti-connubii/, dostęp: 03 .06. 2022 r.; Por. M. A. Derdziuk, Przemiany praktyki spowiedzi sakramentalnej w Belgii w XX wieku na przykładzie posługi duszpasterskiej Braci Kapucynów prowincji flamandzkiej, Lublin 2020, s. 96-97, https://docplayer.pl/198805928-Katolicki-uniwersytet-lubelski-jana-pawla-ii-wydzial-teologii-instytut-nauk-teologicznych-marcin-andrzej-derdziuk-ofmcap.html, dostęp: 06. 06. 2022 r.
6Zob. R. Sarah (kardynał), Humanae Vitae – droga świętości, tłum. T. Glanz, „Christianitas” 2018, nr 78, s. 10-28.
7Zob. A. Kobyliński, Pedofilia w Belgii: rewolucja seksualna, sekularyzacja i nowa moralność, „Studia Bobolanum” 2017, nr 1, s. 219-236.
8Ibidem.
9Zob. Abortion in Belgium, https://en.wikipedia.org/wiki/Abortion_in_Belgium, dostęp: 31 .05. 2022 r.
10Członkowie masonerii w Belgii liczyli 0,5% ogólnej liczby ludności według Marc Desmeta. Jedną z głównych ról lóż masońskich w Belgii była zmiana prawa karnego, polegająca na maksymalnej liberalizacji życia moralnego, zwalczaniu Kościoła rzymskokatolickiego i osłabianiu jego autorytetu.
11 Zob. Abortion in Belgium, https://en.wikipedia.org/wiki/Abortion_in_Belgium, dostęp: 31 .05. 2022 r.
12Zob. Historical abortion statistics, Belgium, http://www.johnstonsarchive.net/policy/abortion/ab-belgium.html, dostęp: 31 .05. 2022 r.
13Zob. M. Bernaerts, Près de 30.000 avortements ont lieu chaque année en Belgique, https://www.dhnet.be/actu/belgique/pres-de-30-000-avortements-ont-lieu-chaque-annee-en-belgique-59ce457ecd70461d26570a9c, dostęp: 31 .05. 2022 r.
14Zob. Contraception: la pilule fête ses 60 ans, https://www.sudinfo.be/id229478/article/2020-07-31/contraception-la-pilule-fete-ses-60-ans, dostęp: 31 .05. 2022 r.
15Organizację tę tworzą osoby ze środowisk socjalistycznych różnych barw, masoni różnych lóż i skrajne feministki. Z bardzo ciekawym adresem internetowym kończącym się dwoma szóstkami i dziewiątką, która jest obróconą szóstką. A trzy szóstki to symbol Antychrysta, który inspirowany przez szatana. (Ap 13, 18)
16Zob. European Contraception Policy Atlas 2020, https://www.epfweb.org/node/669, dostęp: 01. 06. 2022 r.
17Zob. Sexual and reproductive health in Belgium, https://www.expatica.com/be/healthcare/healthcare-services/sexual-health-belgium-230809/, dostęp: 01. 05. 2022 r.
18Zob. Belgia. Wskaźnik rozpowszechniania antykoncepcji, https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/belgium/, dostęp: 06 .06. 2022 r.
19Zob. Eutanazja, https://pl.wikipedia.org/wiki/Eutanazja, dostęp: 04. 06. 2022 r.
20Wiele osób uczestniczących w tworzeniu ustawy legalizującej eutanazję było członkami różnych lóż masońskich. Jeden z czołowych zwolenników ustawy ma pochodzenie polsko-żydowskie, Frederik Erdman. Zob. M. Derdziuk, Praktyka eutanazji w Belgii jako owoc przemian społeczno-obyczajowych, „Teologia i Moralność” 2017, vol. 12, s. 166; Zob. Fred Erdman, https://nl.wikipedia.org/wiki/Fred_Erdman, dostęp: 04. 06. 2022 r.
21Zob. L. Bradshaw, Dying with dignity: The story of euthanasia in Belgium, https://www.thebulletin.be/dying-dignity-story-euthanasia-belgium, dostęp: 04. 06. 2022 r.
22Zob. F. Michas, Number of registered euthanasia instances in Belgium from 2002 to 2020, https://www.statista.com/statistics/1098051/number-of-euthanasia-instances-registered-in-belgium/, Dostęp: 10 .06. 2022 r.
23Obliczenia własne na podstawie: Infant mortality in Belgium from 2006 to 2019, https://www.statista.com/statistics/518963/infant-mortality-in-belgium/, dostęp: 04. 06. 2022 r.; Zob. Belgium: Infant mortality rate from 2010 to 2020, https://www.statista.com/statistics/806672/infant-mortality-in-belgium/, dostęp: 04. 06. 2022 r.
24Zob. Eutanazja w Belgii. Ekspert: noworodki są zabijane, bo nie miałyby „znośnej przyszłości”, https://polskieradio24.pl/5/1223/Artykul/2887130,Eutanazja-w-Belgii-Ekspert-noworodki-sa-zabijane-bo-nie-mialyby-znosnej-przyszlosci, dostęp: 04. 06. 2022 r.
25Zob. Belgium, https://en.wikipedia.org/wiki/Belgium, dostęp: 04 .06. 2022 r.
26Zob. Demographics of Belgium, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Belgium, dostęp: 04 .06. 2022 r.
27Zob. A. Mek, Brussels: Mohamed, Mohammed and Ahmed are the Most Common Names in Many Municipalities, https://rairfoundation.com/brussels-mohamed-mohammed-and-ahmed-are-the-most-common-names-in-many-municipalities/, dostęp: 04. 06. 2022 r.
28Zob. A. Mek, Islamization of Belgium Nearly Complete, Dissenters Jailed – Patriots Persist (Videos), https://rairfoundation.com/islamization-of-belgium-nearly-complete-dissenters-jailed-patriots-persist-videos/, dostęp: 3 .06. 2022 r.; Zob. L. Rosenberg, Muslim Party in Belgium Plans for Islamic State and sharia law, https://www.israelunwired.com/muslim-party-in-belgium-plans-for-islamic-state-and-sharia-law/, dostęp: 04 .06. 2022 r.; Zob. V. Dalmia, Islamic Radicalization in Belgium, https://www.airuniversity.af.edu/JEMEAA/Display/Article/2329478/islamic-radicalization-in-belgium/, dostęp: 04. 06. 2022 r.
29Zob. Bilans konfliktu, https://pl.wikipedia.org/wiki/I_wojna_%C5%9Bwiatowa#Straty, dostęp: 10 .03. 2022 r.
30Zob. Straty ludzkie III Rzeszy w II wojnie światowej, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ofiary_II_wojny_%C5%9Bwiatowej, dostęp: 10 .03. 2022 r.
31 Zob. K. Bielawny, Dramat depopulacji, „Nasz Dziennik” 2021, nr 188, z 16 VIII.
32Zob. K. Bielawny, Utracone nadzieje Polaków, https://opinie.olsztyn.pl/spoleczenstwo/utracone-nadzieje-polakow/#.Yo-6jqhBxPY, dostęp: 26 .05. 2022 r.
33Na temat działania środków antykoncepcyjnych i aborcji odnajdujemy dość sporo informacji w brytyjskim tygodniku medycznym „The Lancet”, wydawanym od 1823 r. Od wielu lat pismo stało się platformą intensywnej propagandy cywilizacji śmierci, z której korzysta Instytut Guttmachera propagujący środki antykoncepcyjne i aborcję jako dobrodziejstwo ludzkości. Naukowcy z różnych stron świata publikują swe badania, posługując się nowomową i używając pojęć kluczy: regulacja urodzeń, świadome macierzyństwo, planowanie rodziny, zdrowie reprodukcyjne czy płeć kulturowa. Wspierają i uzasadniają działania środowisk aborcyjnych. Zob. J. Bearak, A. Popinchalk, B. Ganatra, A-B. Moller, Ö. Tunçalp, C. Beavin, L. Kwok, L. Alkema, Unintended pregnancy and abortion by income, region, and the legal status of abortion: estimates from a comprehensive model for 1990–2019, The Lancet 2020, t. 8, s. E1152-E1161; Zob. J. Cleland, A. Conde-Agudelo, H. Peterson, J. Ross, A. Tsui, Contraception and health, The Lancer 2012, t. 380, s. 149-156.
34Zob. K. Broeck, D. Janssens, P. Defoort, A forgotten founding father of the Pill: Ferdinand Peeters, MD, file:///C:/Users/ks.%20Krzysztof/Downloads/Aforgottenfoundingfather%20(1).pdf, dostęp: 06. 06. 2022 r.