Wprowadzenie
Przez stulecia Irlandia zachowywała swą tożsamość narodową, która była związana z Kościołem rzymskokatolickim. Nawet powstanie Kościoła anglikańskiego nie spowodowało zerwania łączności Irlandczyków z Rzymem w XVI stuleciu. Mimo wielu prześladowań, zachowali swą wiarę i dynamizm demograficzny do połowy XIX stulecia. Idee cywilizacji śmierci rodzące się na ziemi angielskiej docierały do mieszkańców Irlandii dokonując pomniejszanie się liczby dzieci w rodzinach. Proces ten był niezauważalny i trudny do wychwycenia, ale czynił ogromne spustoszenie wśród Irlandczyków. Już w latach trzydziestych XX stulecia rodziła się mentalność antykoncepcyjna, która osłabiała wiarę w Boga. Z czasem pojawiła się kolejna mentalność, aborcyjna, która dokonała kolejnych spustoszeń duchowych, moralnych i biologicznych wśród Irlandczyków. A wiara stawała się dziedzictwem kulturowym, zabrakło bogobojności i pobożności. Z końcem XX w. i na początku XXI stulecia Irlandczycy ulegli ideom cywilizacji śmierci, zaakceptowali w wymiarze prawnym aborcję, antykoncepcję, rozwody i deprawację dzieci i młodzieży. To spowodowało, że rodziny irlandzkie zrezygnowały z kilkorga dzieci na rzecz jednego dziecka lub dwojga, a najwyżej trójki dzieci. Małżeństwo przestało być ostoją społeczeństwa na rzecz wolnych związków. Irlandia stała się jednym z najszybciej depopulujących się krajów świata.
Zmiany demograficzne mieszkańców Irlandii na tle populacji ogólnoświatowej
W latach 1841-1900 liczba mieszkańców Irlandii spadła dwuipółkrotnie. Choć udział procentowy ludności irlandzkiej w populacji ogólnoświatowej wynosił 0,66%, to w kolejnych latach XIX stulecia malał.
W roku 1900 liczba ludności świata wzrosła do 1,61 mld1, zaś Irlandii do 3,2 mln2, co stanowiło 0,19% udziału w populacji ogólnoświatowej. W przededniu wybuchu I wojny światowej udział procentowy ludności Irlandii do populacji ogólnoświatowej pomniejszył się o 0,02%. Od roku 1925 z każdym rokiem udział ludności mieszkającej w granicach Irlandii w populacji ogólnoświatowej malał.
W ciągu stu osiemdziesięciu lat udział ludności mieszkającej w granicach państwa irlandzkiego w stosunku do populacji ogólnoświatowej spadł dziewięciokrotnie. Większego spadku do tej pory nie odnotowałem. Nieco mniejszy spadek w stosunku do populacji ogólnoświatowej w Europie mieli tylko rodowici Niemcy, bo pięciokrotny3, i Francuzi4. Choć przedział czasowy był nieco krótszy, tylko 120 lat. W tym przedziale czasowym Irlandczycy pomniejszyli swój udział prawie trzykrotnie.
Udział mieszkańców Irlandii w populacji ogólnoświatowej w latach 1841-2020
| Rok | Liczba ludności na świecie na 1 stycznia | Liczba ludności w Irlandii na 1 stycznia | Udział procentowy w populacji ogólnoświatowej |
| 1841 | 1 209 400 000 | 8 028 000 | 0,66 |
| 1851 | 1 270 014 000 | 5 111 557 | 0,40 |
| 1881 | 1 502 560 000 | 3 870 020 | 0,26 |
| 1900 | 1 646 165 000 | 3 231 000 | 0,19 |
| 1914 | 1 825 070 987 | 3 098 000 | 0,17 |
| 1925 | 1 967 683 298 | 2 985 000 | 0,15 |
| 1939 | 2 262 699 677 | 2 934 000 | 0,13 |
| 1950 | 2 513 866 197 | 2 969 000 | 0,12 |
| 1960 | 2 991 005 874 | 2 832 000 | 0,09 |
| 1970 | 4 023 981 107 | 2 950 000 | 0,07 |
| 1985 | 4 809 575 137 | 3 540 000 | 0,07 |
| 2000 | 6 088 230 944 | 3 790 000 | 0,06 |
| 2020 | 7 881 691 855 | 4 977 400 | 0,06 |
W ciągu 120 lat Irlandczycy pomniejszyli swe zasoby ludnościowe w stosunku do populacji ogólnoświatowej trzykrotnie. A zatem, co się stało, że tak mały był przyrost ludności Irlandii w XX i XXI stuleciu? Kto przyczynił się do wyhamowania boomu demograficznego.
By lepiej zrozumieć proces pomniejszania się populacji mieszkańców Irlandii w stosunku do populacji ogólnoświatowej, przeanalizujmy wskaźniki dzietności na przestrzeni prawie 170 lat. Kiedy doszło do zapaści demograficznej, co przyczyniło się do pomniejszenia liczby dzieci w rodzinach? Kto się do tego przyczynił?
W połowie XIX stulecia w Irlandii na kobietę w wieku rozrodczym przypadało ponad czworo dzieci. W drugiej połowie XIX stulecia nastąpił gwałtowny spadek liczby dzieci w rodzinach. Po pięćdziesięciu latach liczba dzieci zmalała do trojga. Cóż się stało, że w Irlandii katolickim kraju zaczęło ubywać dzieci w rodzinach. Otóż Irlandia do 1921 r. była krajem w granicach Królestwa Anglii. Idee antynatalistyczne, które zmieniały oblicze kulturowe Wielkiej Brytanii docierały także do Irlandii. Wśród mieszkańców Irlandii dokonywała się zmiana mentalności. W drugiej dekadzie XX w., w 1922 r. rozpoczęto propagandę idei regulacji urodzeń. Idee kulturowe nie znały granic, przenikały także do Irlandii. Co skutkowało z czasem zanikiem rodzin wielodzietnych, już w latach trzydziestych XX w. Okres II wojny światowej zahamował na kilkanaście lat działania krzewicieli cywilizacji śmierci. A to zaowocowało zwiększeniem liczby dzieci w rodzinach. Przez prawie trzy dekady Irlandczycy przeżywali boom demograficzny. W połowie lat sześćdziesiątych na kobietę w wieku rozrodczym przypadało niewiele ponad czworo dzieci. Takiej dzietności nie posiadał żaden kraj w Europie. Był to czas wprowadzania do sprzedaży pigułek antykoncepcyjnych, które niszczyły dzietność bardzo szybko. Wysokie wskaźniki dzietności w Irlandii odnotowujemy do połowy lat osiemdziesiątych XX w. W 1989 r. współczynniki dzietności spadają poniżej zastępowalności pokoleniowej. Od tego czasu z każdym rokiem coraz mniej rodziło się dzieci w rodzinach irlandzkich. W roku 2020 na kobietę w wieku rozrodczym przypadało niewiele ponad półtora dziecka, co powodowało galopującą depopulację. Ratunkiem dla Irlandczyków są imigranci.
Antykoncepcja
Idee antynatalistyczne propagowane przez ideologów cywilizacji śmierci już od połowy XIX stulecia powodowały zmniejszanie się liczby dzieci w rodzinach. Środki antykoncepcyjne spowodowały spadek dzieci w rodzinach, w latach 1850-1900 wskaźniki dzietności pomniejszyły się prawie o jeden punkt, z czworga dzieci na kobietę w wieku rozrodczym w 1880 r. do trojga w 1900 r. W kolejnych latach było jeszcze gorzej. W przededniu wybuchu II wojny światowej na kobietę przypadało niewiele ponad dwoje dzieci. Rodziny przestawały mieć charakter wielodzietnych. W roku 1935 zakazano sprzedaży środków antykoncepcyjnych, co bulwersowało środowiska socjalistów różnych odcieni, skrajne feministki, a przede wszystkim masonów różnych lóż.
Przez cały czas podejmowano próby prawnej legalizacji środków antykoncepcyjnych, sięgając po różnego rodzaju prowokacje5. Ostatecznie w roku 1979 wprowadzono do sprzedaży środki antykoncepcyjne, a największego spustoszenia w populacji dokonała pigułka antykoncepcyjna, mimo że były jeszcze ograniczenia ze względu na stan cywilny. Po dziesięciu latach od wprowadzenia do sprzedaży antykoncepcji wskaźniki dzietności pomniejszyły się ponad jeden punkt. W 1979 r. na kobietę w wieku rozrodczym przypadało ponad troje dzieci, a w 1989 r. już tylko dwoje6. Od roku 1992 antykoncepcja stała się powszechnie dostępna7.
Antykoncepcja dokonała największego spustoszenia populacyjnego w Irlandii i nadal jest główną przyczyną depopulacji i zapaści demograficznej, która prowadzi naród do niebytu.
Aborcja
Od roku 1861 pozbawienie życia dziecka nienarodzonego było karalne. Kobieta w stanie błogosławionym cieszyła się szacunkiem. A dziecko pod sercem matki było błogosławieństwem dla domu i rodziny. Od powstania republiki Irlandii w 1921 r. aborcja była zakazana. W roku 1983 wzmocniono ochronę dziecka w łonie matki poprzez konstytucyjny zapis: „Państwo uznaje prawo do życia nienarodzonych, w pełni szanując analogiczne prawo matki do życia i gwarantuje respektowanie go w ustawodawstwie oraz, w miarę możliwości, obronę i dochodzenie tego prawa zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem”8. Środowiska lewicowe przez lata walczyły o legalizację aborcji, dopuszczając się różnego rodzaju prowokacji, które nagłaśniano pokazując, jak złe jest prawo Kościoła rzymskokatolickiego zabraniające aborcji, w porównaniu z wolnością pozwalającą na zabijanie dzieci nienarodzonych jako największe osiągnięcie „cywilizacji europejskiej”9. Ostatecznie zabijanie dzieci nienarodzonych zalegalizowano prawnie w 2018 r. Przeprowadzono referendum, pytając mieszkańców Irlandii, czy wolno zabić nienarodzone dziecko, czy też nie. Irlandczycy odpowiedzieli w referendum, że tak10. Stali się grabarzami własnego narodu. Według badań Roberta Johnstona w Irlandii w latach 1968-2020 dokonano ponad 206 tys. zabójstw nienarodzonych dzieci11. Podane dane mają charakter szacunkowy. Do tej liczby należy doliczyć około 100 tys. wcześniejszych aborcji, których dokonano przed II wojną światową i w latach 1945-1967. Łącznie populacja Irlandii w wyniku aborcji pomniejszyła się o około 300 tys. osób. Za zabicie tej rzeszy dzieci nienarodzonych odpowiadają socjaliści różnych barw, rewolucyjni, komunistyczni, liberalni, libertyńscy, antropologii kulturowej, genderowi, masoni różnych lóż i skrajne feministki.
Rozwody
Przez stulecia małżeństwo w Irlandii cieszyło się ochroną prawną i stabilnością. Jeszcze dziewięć lat wcześniej, w 1986 r., w wyniku referendum odrzucono możliwość wprowadzenia rozwodów. Irlandczycy zagłosowali za ochroną małżeństwa, postulat chroniący małżeństwo uzyskał poparcie ponad 63,5% głosujących, natomiast za możliwością rozwiązania małżeństwa opowiedziało się 36,5%. Nadal małżeństwo cieszyło się ochroną prawną i stabilnością12. W roku 1995 przeprowadzono kolejne referendum, z tym że w wyniku głosowania wprowadzono rozwody13. Za rozwodami opowiedziało się 50,3%. Małżeństwo przestało mieć charakter stabilny14. Środowiska destrukcyjne, socjaliści różnych barw, masoni i skrajne feministki triumfowali. Zniszczenie podstawowej komórki społecznej było największym triumfem środowisk destrukcyjnych. A badania naukowe dowodzą, że rozwody przyczyniają się do depopulacji całych narodów. Upadek starożytnego Rzymu rozpoczął się najprawdopodobniej od pierwszego rozwodu, w 231 r. przed narodzeniem Chrystusa15. Rozpoczął się dekadentyzm, który trwał do 476 r. po Chrystusie. Proces dekadencji Irlandii już trwa, a upadek dokona się znacznie szybciej niż starożytnego Rzymu.
W ostatnich latach maleje liczba związków małżeńskich, rośnie natomiast liczba rozwodów. I tak w roku 2016 zawarto 22 626 związków małżeńskich, a rozpadło się 3197 małżeństw (14,1%), w 2019 r. zawarto 19 673 małżeństwa, a rozpadło się 4020, czyli 20,7%, a w 2020 r. na kobiercu ślubnym stanęło 9209 małżonków16 a rozpadło się 5266 związków małżeńskich (57,2%)17. Proces destrukcji rodziny i małżeństwa w Irlandii przebiega bardzo szybko. A zatem proces dekadencki Irlandii dokonuje się w tempie błyskawicznym, co przekłada się na ogromną depopulację społeczeństwa postkatolickiego.
Imigracja i emigracja
Wielki głód, który dotknął Irlandię w latach 1845-1849, spowodował pomniejszenie populacji o dwa miliony osób, populacja Irlandii zmniejszyła się o 20%. Z ośmiu milionów liczba mieszkańców spadła do nieco ponad sześciu milionów pod koniec lat czterdziestych XIX stulecia18. Milion osób zmarło w wyniku spowodowanego przez zarazę ziemniaczaną głodu oraz szerzących się w tym czasie chorób. Pozostali opuszczali swą ojczyznę przed głodem, zapoczątkowując wielką emigrację. W kolejnych latach emigracja osiągnęła dwa i pół miliona19. Łącznie w latach 1845-1861 w Irlandii ubyło prawie cztery miliony mieszkańców. Populacja pomniejszyła się o 50% w stosunku do 1841 r.
Obecnie do pochodzenia irlandzkiego przyznaje się około 80 mln osób na świecie. Istnieje bardzo duża diaspora poza Irlandią. W Stanach Zjednoczonych mieszka 36,5 mln, w Kandzie 4,3 mln, a w Australii 1,9 mln. Ponadto duże wspólnoty Irlandczyków mieszkają w Meksyku i Argentynie20. Cóż takiego się stało na obczyźnie, że tak dużo rodziło się tam dzieci, a w Irlandii nie. Emigranci, zamieszkali w różnych regionach świata, wywieźli ze sobą z ojczystego kraju mocną wiarę katolicką, zdrową moralność i duchowość. Tworzyli skupiska dość mocno zamknięte na wpływy innych kultur. Centrami życia społecznego i duchowego były parafie. Toteż w czasie międzywojennym rodziny irlandzkie nie zostały poddane cywilizacji śmierci, nie dotarli do nich ideolodzy z regulacją urodzeń i „świadomym macierzyństwem”. Nadal w rodzinach irlandzkich rodziły się dzieci, tak też było po II wojnie światowej. Rodziny były wielodzietne, a dziecko traktowano jako błogosławieństwo Boże, a nie obciążenie i przeszkodę w karierze zawodowej. Przez ponad sto siedemdziesiąt lat diaspora irlandzka wzrosła w siłę liczebnie i duchowo. W 2020 r. poza Irlandią mieszkało około 75 mln tych, którzy przyznawali się do pochodzenia irlandzkiego21, piętnaście razy więcej niż w samej Irlandii. Irlandczycy byli cenionymi obywatelami różnych państw. Dla porównania, warto przyjrzeć się Ormianom i ich dziejom.
Jeszcze rodzi się jedno pytanie, jak to się stało, że z tak niewielkiej grupy emigrantów, maksymalnie z czterech milionów, Irlandczycy aż tak wzrośli w liczbę. Postarajmy się prześledzić ten proces boomu demograficznego. W przededniu wybuchu zarazy ziemniaczanej w Irlandii, w 1841 r., udział mieszkańców Irlandii w stosunku do populacji ogólnoświatowej wynosił około 0,66%. Z obliczeń prowadzonych na przykładzie Polski udało się nam ustalić, że populacja ludzkości na świecie w 2020 r., bez turbulencji dziejowych, liczyłaby około 13,55 mld22. A zatem, gdyby ten udział się utrzymał na podobnym poziomie przez ponad 170 lat, mieszkańcy Irlandii w 2020 r. liczyliby ponad 80 mln. Liczby poświadczają, że Irlandczycy mieszkający w diasporze nie zostali dotknięci ideami cywilizacji śmierci tak, jak mieszkańcy Irlandii żyjący na rdzennej ziemi ojców. Ustrzegli swe rodziny przed aborcją, antykoncepcją, deprawacją dzieci i młodzieży, a także małżeństwo cieszyło się stabilnością i nierozerwalnością.
W roku 2020 w Irlandii mieszkało około 645,5 tys. imigrantów, co stanowiło 12,9% ogólnej liczby mieszkańców. Największą grupę obcokrajowców stanowili mieszkańcy 13 krajów przyjętych do Unii Europejskiej w 2004 r. Najliczniejszą grupę obcokrajowców stanowili Polacy i Brytyjczycy. W roku 2021 po raz pierwszy od 1851 r, liczba mieszkańców Irlandii przekroczyła 5 mln23.
Dekatolizacja
Przez stulecia Irlandczycy, poddawani naciskom ze strony anglikanów, bronili swej katolickiej wiary i nie chcieli się wyprzeć przywiązania do Kościoła rzymskokatolickiego. Ważnym wydarzeniem w umocnieniu ich tożsamości katolickiej, po wielkim głodzie i ogromnej emigracji, były objawienia maryjne w Knock w 1879 r. Objawienia Matki Bożej dały nowy impuls w odradzaniu się ducha narodowego i katolickiego w Irlandii. Rozpoczął się powolny proces w drodze do uzyskania niepodległości, którą Irlandczycy odzyskali w roku 1921.
Wiara katolicka przez stulecia wyznaczała kierunek życia narodu, a Kościół był niekwestionowanym nauczycielem życia społecznego i narodowego. Dziś, w roku 2022 już tak nie jest. Kościół stracił swoją misję bycia nauczycielem życia społecznego i narodowego. Został osłabiony przez środowiska socjalistyczne różnych barw (rewolucyjne, komunistyczne, lewicowe, liberalne, genderowe i antropologii kulturowej), a także przez masonów różnych lóż i skrajne feministki, które oskarżały Kościół, za wszelkie zło, jakie można było uczynić w stosunku do narodu irlandzkiego. Ale żeby lepiej zrozumieć plan działania osłabiania Kościoła, trzeba prześledzić wszystkie akcje dekatolizacyjne w Irlandii w ostatnich kilku dekadach.
Pierwszym etapem (1918-1979) osłabiającym duchowość i moralność Irlandczyków była propaganda idei regulacji poczęć i „świadomego macierzyństwa” po I wojnie światowej. Rozpoczął się powolny, ale bardzo skuteczny proces osłabiania rodziny i rugowania dzieci z rodzin. Idee antynatalistyczne docierały do Irlandczyków z Wielkiej Brytanii24. Była to powolna, ale bardzo skuteczna akcja osłabiania wiary w rodzinach Irlandzkich. Powoli gasła naturalna pobożność i bogobojność wśród Irlandczyków. Wiara stawała się dziedzictwem kulturowym, która była jeszcze pielęgnowana wśród Irlandczyków. Proces ten trwał kilka dekad. II wojna światowa, jakby na nowo ożywiła wiarę w Pana Boga wśród Irlandczyków, ale proces ten był zbyt krótki. Nie dokonała się odnowa duchowa i moralna narodu. W tym czasie środowiska lewicowe cały czas propagowały i rozprowadzały środki antykoncepcyjne, które niszczyły bardzo skutecznie duchowość Irlandczyków. W latach siedemdziesiątych XX w. wśród sporej grupy Irlandczyków (około 30%) wytworzyła się mentalność antykoncepcyjna. A od wprowadzenia do sprzedaży pigułki antykoncepcyjnej w roku 1979 powoli, ale skutecznie, antykoncepcja niszczy małżeństwa. Od 1992 r. pigułki antykoncepcyjne stały się dostępne dla wszystkich.
Kolejnym etapem rewolucji seksualnej w Irlandii była legalizacja rozwodów w 1995 r. Małżeństwo straciło swoją stabilność i ochronę prawną. Po dwudziestu pięciu latach od wprowadzenia rozwodów nastąpił gwałtowny spadek liczby zawieranych małżeństw i powiększyła się znacznie liczba rozwodów. Następuje bardzo szybko dekonstrukcja małżeństwa i rodziny na rzecz wolnych związków. Młodzi kontestują małżeństwo na rzecz związków partnerskich bez odpowiedzialności. Małżeństwa sakramentalne, gwarantujące stabilizację rodzinną, odchodzą do lamusa społecznego.
Zabijanie dzieci nienarodzonych w imieniu ustalonego prawa w 2018 r. stało się wyznacznikiem zmiany kulturowej w Irlandii. Z cywilizacji życia, gdzie broniono życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci, naród przeszedł do cywilizacji śmierci, gdzie można zabić każde poczęte w łonie matki dziecko. Irlandia znalazła się w kręgu cywilizacji demonicznej. W ciągu 100 lat na ziemi irlandzkiej dokonano około 300 tys. zabójstw niewinnych, nienarodzonych dzieci.
Kolejny etap dekatolizacji objął dzieci i młodzież. Wychowaniem dzieci od kilku dekad w Irlandii zajęli się deprawatorzy na różnych obszarach swego oddziaływania, propagując m. in. idee genderowskie i oskarżając Kościół rzymskokatolicki o nadużycia seksualne wobec najmłodszego pokolenia. Środowiska lewicowe przeprowadziły doskonale przygotowaną akcję ośmieszania i oskarżania duchownych o nadużycia seksualne. Zaangażowano w ten proceder media, instytucje państwowe i administracyjne, organizacje pozarządowe, opinię publiczną i wielu duchownych25. Co sprawiło, że Kościołowi odebrano moralne prawo do zajmowania się dziećmi i młodzieżą. Jednym z ważniejszych obszarów, w których dokonuje się deprawacja i demonizacja młodego pokolenia, są kluby nocne. Gdzie młodzież poddawana jest swoistej inicjacji demonicznej. Oprócz wszechobecnego alkoholu i narkotyków jest nie tylko przyzwolenie, ale wręcz zachęcanie do wyuzdania seksualnego za pomocą muzyki i swoistej atmosfery demonizującej młode pokolenia Irlandczyków. Ten proces trwa od kilku dekad. Uczestnictwo w kilkugodzinnej zabawie w klubie nocnym prowadzi do syndromu dyskotekowego, który „powoduje otępienie umysłu i brak realnej oceny rzeczywistości. Stan taki trwa przez kilka godzin po zakończeniu uczestnictwa w zabawie”. , prowadząc do zniewolenia duchowego oraz odrzucenia wiary w Boga i agresji do wszystkiego, co stanowi sacrum”26.
Dekatolizacja doprowadziła do zaniku wielu form pastoralnych prowadzonych przez Kościół od wielu stuleci. Spadła liczba wiernych uczestniczących we Mszach świętych niedzielnych i świątecznych, opustoszały seminaria duchowne i klasztory żeńskie i męskie. Szeregi kapłańskie opuściło wielu duchownych. Kościół wycofał się z głoszenia Dobrej Nowiny na rzecz lekkiego nikogo nie drażniącego przepowiadania. Stracił ważną rolę nauczyciela narodu irlandzkiego. Rezygnacja z głoszenia Dobrej Nowiny doprowadziła do demoralizacji dzieci i młodzieży na skale masową, co w ostateczności prowadzi na manowce cały naród.
Prognozowana liczba mieszkańców Irlandii bez turbulencji dziejowych
A zatem, jaka byłaby liczba ludności Irlandii bez turbulencji dziejowych, gdyby zachowano płodność z początków XX stulecia? Poszukajmy na to pytanie odpowiedzi. Z obliczeń prowadzonych na przykładzie Polski udało się nam ustalić, że populacja ludzkości na świecie w 2020 r., bez turbulencji dziejowych, liczyłaby około 13,55 mld27. W roku 1900 udział mieszkańców Irlandii w populacji ogólnoświatowej wynosił 0,19%. A zatem, gdyby ten udział się utrzymał na podobnym poziomie przez ponad 120 lat, mieszkańcy Irlandii w 2020 r. liczyliby około 25 mln, a na jeden kilometr kwadratowy przypadałoby około 355 osób, znacznie mniej niż obecnie w Izraelu28 (377 osób na km2 – 2018 r.) czy w Holandii29 414 osób na km2.
A zatem, co było głównym czynnikiem depopulacyjnym?
W Irlandii w 2020 r. mieszkało około 4,99 mln osób30, w tej grupie osób migranci liczyli około 0,64 mln. Rodowici mieszkańcy Irlandii liczyli 4,35 mln osób. Aborcja pomniejszyła populację Irlandii o około 0,3 mln. Życie ludzkie nie przebiega z dokładnością matematyczną, przysparza różnych perypetii, dlatego też poronienia i inne zdarzenia losowe pomniejszyły populację Irlandczyków o około 1 mln dzieci31. Łącznie wszystkie turbulencje dziejowe pomniejszyły liczbę mieszkańców Irlandii na przestrzeni 120 lat o 1,3 mln, wraz z obecnymi mieszkańcami otrzymujemy 6,29 mln. Do 25 mln brakuje nam jeszcze około 18,71 mln istnień ludzkich. Ta grupa istnień ludzkich nie ujrzała światła dziennego z powodu antykoncepcji, a przede wszystkim z powodu pigułki wprowadzonej do sprzedaży w 1979 r. Środowiska promujące cywilizację śmierci szczycą się środkami antykoncepcyjnymi, które rugują niechciane ciąże. Dla środowisk promujących cywilizację życia jest to jedna z największych porażek w dziejach ludzkości. Prowadzi cały rodzaj ludzki na manowce, do niebytu.
Podsumowanie
Największego spustoszenia w populacji irlandzkiej dokonała antykoncepcja, w XIX stuleciu zaraza ziemniaczana i emigracja. Przez setki lat Irlandczycy byli narodem, który kierował się nauczaniem Kościoła rzymskokatolickiego w swym życiu. Jednak idee cywilizacji śmierci były tak silne i sugestywne, że dokonały największych zmian w narodzie irlandzkim. Doskonale osłabiono działalność Kościoła rzymskokatolickiego poprzez oskarżenia o czyny pedofilskie. Od końca XX w. Kościół stracił swą moc ewangelizacyjną. Obecnie Irlandia jest jednym z wielu krajów europejskich, w których w tak szybkim tempie maleje liczba ludności. Główną przyczyną depopulacji Irlandii jest antykoncepcja, a przede wszystkim pigułka. W ostatnich latach także aborcja.
Ks. K. Bielawny
Przypisy:
1 Zob. Ludność świata, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludno%C5%9B%C4%87_%C5%9Bwiata, dostęp: 20 .02. 2022 r.
2 Zob. Demografia Austrii, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Austria, dostęp: 07 03. 2022 r
3 Zob. K. Bielawny, Niemcy bez Niemców, „Nasz Dziennik” 2022, nr 12 z 17 I.
4Zob. K. Bielawny, Depopulacja Francji, https://demografia.com.pl/index.php/depopulacja-francji/, dostęp: 1 .04. 2022 r.
5Zob. Antykoncepcja w Republice Irlandii, https://en.wikipedia.org/wiki/Contraception_in_the_Republic_of_Ireland, dostęp: 12 .03. 2022 r.
6Zob. Demografia Irlandii, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_the_Republic_of_Ireland, dostęp: 12 .03. 2022 r.
7Zob. O. Bosomotwe, Kiedyś zakaz rozwodów, dziś wolna aborcja. Czy Polska pójdzie w ślady Irlandii?, https://noizz.pl/spoleczenstwo/od-zakazu-aborcji-do-dostepnej-aborcji-czy-polska-zmieni-sie-jak-irlandia/93zg540, dostęp: 12 .03. 2022 r.
8Zob. J. Lipski, P. Chybalski, Informacja porównawcza dotycząca modeli zapisu konstytucyjnej gwarancji ochrony życia ludzkiego w perspektywie dopuszczalności usunięcia ciąży, Warszawa 2007, s. 91, http://orka.sejm.gov.pl/WydBAS.nsf/0/EF539D2C23CBE8ADC125726F003C2FD0/$file/993%20Konstytucji.pdf, dostęp: 12 .03. 2022 r.
9Zob. M. Czarnecki, Bezapelacyjne zwycięstwo zwolenników zniesienia zakazu aborcji pokazuje, jak zmienia się Irlandia, https://wyborcza.pl/7,75399,23454623,bezapelacyjne-zwyciestwo-zwolennikow-zniesienia-zakazu-aborcji.html, dostęp: 12 .03. 2022 r; zob. N. Harbuz-Karczmarewicz, Savicie nie udało się poronić, błagała lekarzy o przerwanie ciąży. Po jej śmierci w Irlandii zawrzało, https://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,163229,25935896,tysiace-milczacych-irlandek-symbolem-drogi-do-zmiany.html, dostęp: 12 .03. 2022 r.
10Zob. M. Nowicki, Pogrzeb świętej Irlandii, https://www.newsweek.pl/swiat/referendum-aborcyjne-w-irlandii-demokracja-trzyma-sie-mocno/ee9k9h4, dostęp: 14 .03. 2022 r.
11Zob. Historical abortion statistics, Ireland, https://www.johnstonsarchive.net/policy/abortion/ab-ireland.html, dostęp: 13 .03. 2022 r.
12Zob. Referendum w Irlandii w 1986 r., https://pl.wikipedia.org/wiki/Referendum_w_Irlandii_w_1986_roku, dostęp: 16 .03. 2022 r.
13Zob. E. Marzec, Rozwody w Irlandii legalne są dopiero od 24 lat!, https://wirlandii.pl/2019/05/rozwody-w-irlandii-legalne-sa-dopiero-od-24-lat/, dostęp: 13 .03. 2022 r.
14Ibidem.
15Zob. W. Kochowski, O rozwodach, Przemyśl 1907, s. 136-137.
16Zob. Małżeństwa 2020 w Irlandii, https://www.cso.ie/en/releasesandpublications/ep/p-mar/marriages2020/marriages2020mainresults/, dostęp: 14 .03. 2022 r.
17Zob. L. Farsaci, Pary irlandzkie w separacji mogą uzyskać legalny rozwód w ciągu dwóch lat zamiast czterech, https://www.irishmirror.ie/news/irish-news/legal-divorce-time-ireland-separation-13577677, dostęp: 14 .03. 2022 r.
18Zob. A. Winkler, Brytyjczycy rozmyślnie zagłodzili milion ludzi?, https://wielkahistoria.pl/wielki-glod-w-irlandii-czy-brytyjczycy-rozmyslnie-zaglodzili-milion-ludzi/, dostęp: 16 .03. 2022 r.
19Zob. Wielki głód w Irlandii (1845-1849), https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_g%C5%82%C3%B3d_w_Irlandii_(1845%E2%80%931849), dostęp: 16 .03. 2022 r.
20Zob. Irlandczycy, https://pl.wikipedia.org/wiki/Irlandczycy, dostęp: 14 .03. 2022 r.
21Zob. Diaspora irlandzka, https://en.wikipedia.org/wiki/Irish_diaspora, dostęp: 17 .03. 2022 r.
22Zob. K. Bielawny, Dramat depopulacji, „Nasz Dziennik” 2021, nr 188, z 16 VIII.
23Zob. B. Niedziński, Po raz pierwszy od 1851 r. liczba ludności Irlandii przekroczyła 5 mln, https://www.bankier.pl/wiadomosc/Po-raz-pierwszy-od-1851-r-liczba-ludnosci-Irlandii-przekroczyla-5-mln-8179917.html, dostęp; 15 .03. 2022 r.
24Zob. K. Bielawny, Depopulacja wielkiej Brytanii, https://demografia.com.pl/index.php/depopulacja-wielkiej-brytanii-great-britain-depopulation/, dostęp: 17 .03. 2022 r.
25Zob. Ferns Report, https://en.wikipedia.org/wiki/Ferns_Report, dostęp: 24 .03. 2022 r.; zob. Commission to Inquire into Child Abuse, https://en.wikipedia.org/wiki/Commission_to_Inquire_into_Child_Abuse, dostęp: 24 .03. 2022 r.; zob. „Wyborcza” zachwycona. Bo Hiszpania i Irlandia odchodzą od Kościoła. I z nadzieją pyta: Kiedy u nas?, https://dorzeczy.pl/kraj/76142/wyborcza-zachwycona-bo-hiszpania-i-irlandia-odchodza-od.html, dostęp: 24 .03. 2022 r.
26Zob. K. Bielawny, Syndrom dyskotekowy, https://demografia.com.pl/index.php/2022/01/30/syndrom-dyskotekowy/, dostęp: 16 .03. 2022 r.
27Zob. K. Bielawny, Dramat depopulacji, „Nasz Dziennik” 2021, nr 188, z 16 VIII.
28Zob. Izrael, https://pl.wikipedia.org/wiki/Izrael, dostęp: 18 .03. 2022 r.
29Zob. Holandia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Holandia, dostęp: 16 .03. 2022 r.
30Zob. Demografia Irlandii, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_the_Republic_of_Ireland, dostęp: 11 .03. 2022 r.
31Obliczenia własne na podstawie: Historical abortion statistics, France, http://www.johnstonsarchive.net/policy/abortion/ab-france.html, dostęp: 23 .02. 2022 r.