Ogromne spustoszenia w demografii światowej czyni powołana w 1952 r. antynatalistyczna Międzynarodowa Federacja Planowania Rodziny (International Planned Parenthood Federation – IPPF). Poza pozyskiwaniem środków finansowych z prowadzenia placówek aborcyjnych i z propagowania środków antykoncepcyjnych otrzymuje także środki finansowe od rządów USA, Anglii, Niemiec, Danii, Szwecji, Japonii i wielu innych bogatych krajów (np. Japonia przekazała 21 mln, Dania i Szwecja – 11 mln, Anglia – 9 mln, a USA – 5 mln dol.). Ponadto jest finansowana przez różnego rodzaju fundacje i organizacje międzynarodowe. W 1986 r. jej przychód wynosił 53 mln dol., a w 1996 r., czyli w ciągu jednej dekady, podwoił się. IPPF aktywnie działa w 180 krajach1. W 2018 r. budżet organizacji depopulacyjnej wynosił około 1,66 mld dol.2. W ciągu dwóch dekad wzrósł ponadpiętnastokrotnie. Największymi darczyńcami są Melinda Gates, Fundacja Forda, Warren Buffett. Działalność depopulacyjna wspierana jest przez darczyńców, organizacje rządowe i organizacje międzynarodowe. Cywilizacja śmierci czyni coraz większe spustoszenie w świecie, prowadząc ludzkość do samozagłady.
Do propagowania idei depopulacyjnych powołano w 1968 r. Instytut Alana Guttmachera (The Alan Guttmacher Institute – AGI). Jest silnym naukowym orężem, którego zadaniem jest wdrażać idee depopulacyjne w wymiarze międzynarodowym, poprzez konferencje, publikacje czy „edukację seksualną” dzieci i młodzieży. Ogromne środki finansowe pozyskane z sektora publicznego i prywatnego wykorzystywane są także na wpływanie na polityków i inne ważne osoby w celu wprowadzania ustaw antynatalistycznych czy blokowania działań broniących życie dzieci nienarodzonych3. Ponadto propagowane są idee aborcji na żądanie czy antykoncepcji wśród nastolatek, wykorzystuje się w tym względzie szkoły, pomijając opinię rodziców.
IPPF wspiera wszelkie kobiece organizacje antynatalistyczne. W Polsce IPPF również ma swą filię, jej nazwa brzmi: Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny (FKPR). Działania tej organizacji mają charakter depopulacyjny, przyczyniają się do dramatu demograficznego Polski. Choć nazwa organizacji pięknie brzmi, jej działalność nie ma nic wspólnego z planowaniem rodziny, ma charakter destrukcyjny, niszczący rodzinę i demoralizujący dzieci i młodzież. Program ideowy ma charakter socjalizmu rewolucyjnego i genderowego4.
Kolejną organizacją depopulacyjną o wymiarze międzynarodowym jest Maria Stopes, powstała w 1975 r. Ma na celu propagowanie środków antykoncepcyjnych i aborcji. Jest obecna w 37 krajach, przede wszystkim afrykańskich i azjatyckich. Cywilizację śmierci szerzy m.in. w Burkina Faso, Etiopii i Ganie, a w Europie: w Wielkiej Brytanii, Rumunii i w Austrii. W Azji ideolodzy depopulacyjni dotarli do Kambodży, Mongolii, Chin, Bangladeszu, Indii, Nepalu, Sri Lanki, Afganistanu i Pakistanu. W Ameryce Południowej sieje śmierć w Meksyku i w Boliwii. Działa także w Australii. W 2015 r. Maria Stopes dostarczyła około 21 mln kobiet środki antykoncepcyjne, a w 2019 r. – 32 mln. W organizacji depopulacyjnej pracuje około 18 tys. osób5.
Jedną z pierwszych organizacji antynatalistycznych jest Biuro Danych o Zaludnieniu (Population Reference Bureau – PRB). Powstało w 1929 r. z lęku przed zagrożeniem przeludnienia na świecie. Założycielem był Guy Irving Burch, aktywny członek ruchu eugenicznego i propagator idei kontroli urodzeń. Współpracował z Margaret Sanger6. W założonym w 1917 r. piśmie „The Birth Control Review” Sanger domagała się wprowadzenia przymusowej sterylizacji i aborcji dla osób „nieprzystosowanych”. Tych ostatnich określiła wyrażeniem „ludzkie chwasty”, które należy wyrwać. Zgodnie z tą eugeniczno-aborcyjną logiką – istnieją nieplanowani ludzie („niegodni”, „niechciani”, „niedorozwinięci”, „chorzy” etc.), którym trzeba uniemożliwić powoływanie do życia innych nieplanowanych ludzi… W tekście z 1918 r. opublikowanym w „The Birth Control Review” tak napisała o rasistowskiej potrzebie „oczyszczenia społeczeństwa”: „Imperatywem eugeniki jest kontrola urodzin. Jednostki upośledzone muszą zostać wysegregowane, wysterylizowane, a bardziej bystrzy mogą nauczyć się metod antykoncepcji. Powinno się zabronić im żenić, jako wyraz woli społeczeństwa, a ich dzieci nie są chciane. Wszelkimi dostępnymi środkami ten strumień ludzkich śmieci musi być wymieciony z tygla”7. „W czasie negocjacji pokojowych II wojny światowej G.I. Burch przedłożył swoją propozycję rozwiązania wszelkich problemów świata drogą przymusowej sterylizacji wszystkich niedostosowanych biologicznie i społecznie”8. Członkowie tej organizacji nadal uzasadniają ideę przeludnienia świata wyczerpaniem złóż naturalnych, a także zniszczeniem ekologicznym. Wywierają naciski na rządy poszczególnych krajów i organizacje międzynarodowe w celu wprowadzenia kontroli demograficznej świata. Należy stwierdzić, że idee te stoją w sprzeczności z najnowszymi badaniami demograficznymi, które mówią nam o depopulacji świata, o dramacie ubywania ludności,a nie przeludnieniu9. Ale jakie idee będzie głosiła organizacja, która przez dekady głosiła propagandę kłamstwa?
Rada ds. Zaludnienia (The Population Council – PC) powstała w 1952 r., została założona przez Johna D. Rockefellera III. Finansowana przez Fundację Rockefellera, rocznie przeznacza miliony dolarów na badania demograficzne, publikacje, organizacje non-profit wspierające działalność antynatalistyczną w wymiarze międzynarodowym. „PC finansuje nieustannie badania uniwersyteckie, publikuje książki, biuletyny i czasopisma, takie m.in. jak »Studies in Family Planning« i »Population and Development Review«, które prezentują przeprowadzane w całym świecie eksperymenty kontroli populacji ludzkiej”10. Prowadzi działalność depopulacyjną poprzez propagowanie środków antykoncepcyjnych i aborcji. Głównym celem rady jest rozpowszechnianie środków antykoncepcyjnych we wszystkich krajach świata i ich udoskonalanie. Większość środków pozyskuje z dotacji rządów Stanów Zjednoczonych.
Rada ds. Zaludnienia działa w 60 krajach. Przede wszystkim w Afryce (w Etiopii, Ghanie, Kenii, Nigerii, Senegalu, Zambii, Tanzanii i Egipcie) i Ameryce Południowej (w Gwatemali czy Meksyku), a także w Azji (w Bangladeszu, Indiach, Kambodży i Pakistanie). Cały czas swą działalnością Rada obejmuje Stany Zjednoczone, propagując aborcję, środki antykoncepcyjne i deprawowanie dzieci i młodzieży poprzez „edukację seksualną”11. W 1995 r. budżet roczny organizacji wynosił 47,2 mln, 12 a w 2017 r. – 74 mln dol.13.
Międzynarodowa Akcja ds. Zaludnienia (Population Action International – PAI) to kolejna organizacja depopulacyjna założona w 1965 r. przez Hugh Moore’a i Williama Drapera. Prowadzi działalność wydawniczą, publikując liczne dokumenty dotyczące kontroli urodzeń w wymiarze międzynarodowym. Ma ogromny wpływ na czołowych polityków i dyplomatów pracujących w różnych agendach ONZ, podejmujących decyzje demograficzne dotyczące różnych regionów świata. Dzięki swym wpływom udało się jej przeforsować w Stanach Zjednoczonych i w ONZ wiele programów kontroli urodzeń w krajach rozwijających się, przede wszystkim w Afryce, Azji i Ameryce Południowej. „W ten sposób pieniądze przeznaczone na pomoc ekonomiczną dla krajów rozwijających się zostały skierowane, i to poprzez agendy ONZ, na zorganizowanie i finansowanie na ich obszarach antykoncepcji, sterylizacji i aborcji”14.
Działalność depopulacyjną w wymiarze międzynarodowym prowadzi od ponad pół stulecia powstały w 1967 r. Fundusz ONZ ds. Zaludnienia (United Nations Fund for Population Activities – UNFPA). Realizuje szereg projektów dotyczących ograniczenia urodzeń dzieci15. Na ten cel w 1995 r. wydano 312,6 mln dol. „Od 1979 r. fundusz ten wspiera okrutny program kontroli urodzeń w Chinach. Pod koniec 1984 r. wpompował w ten projekt 54 mln dol., mimo że większa część tych środków przejęta została przez reżimowy program »jedno dziecko na rodzinę« i na przymusową aborcję”16. Raport UNFPA z 1981 r. gloryfikował Chiny za dynamiczne działania na rzecz depopulacji. Także inne organizacje depopulacyjne, jak IPPF i PRB, były zachwycone Chinami, ich ograniczaniem populacji, i wskazywały je jako wzór dla innych krajów. A zatem popierały metody stosowane przez chiński reżim: łamanie praw człowieka czy praw rodzicielskich, przymusową sterylizację czy aborcję. ONZ przyznała w 1983 r. Chinom i Indiom nagrody za osiągnięcie celów depopulacyjnych17.
Także Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization – WHO) wspiera działania depopulacyjne. W 1997 r. wraz z Funduszem ONZ ds. Zaludnienia gromadziła środki finansowe na prowadzenie działań aborcyjnych w obozach dla uciekinierów, a także propagowanie idei, aby „[…] szkolenia w przeprowadzaniu aborcji były obligatoryjne dla służby zdrowia, i to nie tylko dla zatrudnionej w obozach, ale również w przeznaczonych dla ubogich podstawowych ośrodkach opieki zdrowotnej, niezależnie od tego, czy w krajach tych aborcja jest legalna, czy nie”18. WHO wydała też broszurę „Safe abortion”, w której zamieściła instruktaż aborcyjny. Powtórzono to kilka lat później, tym razem w formie podręcznika19. W Polsce rozprzestrzenianiem tych idei zajęła się organizacja depopulacyjna Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny. Organizacja propaguje aborcję, środki antykoncepcyjne i deprawuje dzieci i młodzież poprzez „edukację seksualną”20.
Bank Światowy również pomaga w szerzeniu procesu depopulacyjnego (World Bank – WB). W latach 1970-1996 na działania depopulacyjne przekazał 2 mld dol. W kolejnych dekadach środki te znacznie się zwiększyły. Także agendy Unii Europejskiej wspierają ogromnymi kwotami organizacje non profit propagujące aborcję i środki antykoncepcyjne, a także projekty międzynarodowe propagujące cywilizację śmierci21.
ks. K. Bielawny
Przypisy:
1 Zob. G. Sedgh, J. Bearak, S. Singh, et al., Abortion incidence between 1990 and 2014; global, regional, and subregional levels and trends, https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0140673616303804, dostęp: 10.11.2020 r.
2 Zob. Planned Parenthood, 2017-2018 Annual Report, https://www.plannedparenthood.org/uploads/filer_public/80/d7/80d7d7c7-977c-4036-9c61-b3801741b441/190118-annualreport18-p01.pdf, dostęp: 5.11.2020 r.
3 Doskonałym przykładem jest zorganizowanie strajku kobiet w Polsce po ogłoszeniu wyroku przez Trybunał Konstytucyjny 22 października 2020 r. Międzynarodowe środowiska bolszewickie, liberalne, feministyczne i aborcyjne zorganizowały demonstracje w wielu miastach Polski, wykorzystując dzieci i młodzież do działań antynatalistycznych. Ponadto młodych, przede wszystkim dziewczęta (nastolatki), wykorzystano do profanacji świątyń katolickich, przerywania Mszy św., niszczenia krzyży, pomników, figur świętych. Miało to na celu wywołanie rewolucji w Polsce. Ostatecznie po kilku dniach demonstracje wygasły. Rządzący ugięli się pod naciskiem ulicy i nie opublikowali w Dzienniku Ustaw wyroku TK. Zob. JG, Warszawa: protesty na ulicach miasta, https://naszdziennik.pl/polska/228401,warszawa-protesty-na-ulicach-miasta.html, dostęp: 17.02.2022 r.; zob. K. Gajkowski, Lista hańby, NDz 2020, nr 254; Zob. M. Bochenek, Wirus hipokryzji, NDz 2020, nr 250; zob. U. Wróbel, Bojówkarze na zlecenie, NDz 2020, nr 251; zob. S. Jagodziński, Cywilizacyjny zamach, NDz 2020, nr 252; zob. R. Stefaniuk, Samorządowcy podpalają Polskę, NDz 2020, nr 253; zob. R. Stefaniuk, Przemoc lewackich bojówek, NDz 2020, nr 253; zob. Z. Baranowski, Porażka systemu wychowania, NDz 2020, nr 256; zob. R. Stefaniuk, Rewolucja aborcjonistek, NDz 2020, nr 257; zob. U. Wróbel, Niebezpieczna zwłoka, NDz 2020, nr 258; zob. M. Kożuszek, Wulgarność jako metoda sponiewierania przeciwnika, GP 2020, nr 45; zob. P. Rozpiątkowski, Kościół wobec kryzysu, „Niedziela” 2020, nr 45; zob. R. Stefaniuk, To eutanazja prenatalna, NDz 2020, nr 259; zob. U. Wróbel, Dobro dzieci jest najważniejsze, NDz 2020, nr 260; zob. PAP, Kuriozalna ekspertyza, NDz 2020, nr 261; zob. Z. Baranowski, Publikacja niezwłocznie, NDz 2020, nr 261; zob. D. Pogorzelski, Emisariusze rewolucji, NDz 2020, nr 380; zob. B. Falkowska, Młodzież musi mieć mistrzów, NDz 2020, nr 380.
4 Zob. T. Biesaga, dz. cyt., s. 30.
5 Zob. Marie Stopes International, https://www.msichoices.org/who-we-are/, dostęp: 7.11.2020 r.
6 Zob. E. Chesler, Woman of Valor. Margaret Sanger and the Birth Control Movement in America, New York 1992, s. 343.
7 Zob. Trzeba planować rodzicielstwo, „Głos dla życia” 2015, nr 5.
8 Zob. T. Biesaga, dz. cyt., s. 29.
9 Zob. S.E. Vollse, E. Goren, C.W. Yuan, et al., Fertility, mortality, migration, and population scenarios for 195 countries and territories from 2017 to 2100: a forecasting analysis for the Global Burden of Disease Study, Lancet 2020, vol 396, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0140673620306772, dostęp: 4.11.2020 r.
10 Cyt. za T. Biesaga, dz. cyt., s. 29.
11 Zob. Biura krajowe Rady ds. Zaludnienia, https://www.popcouncil.org/research, dostęp: 6.11.2020 r.
12 Zob. T. Biesaga, dz. cyt., s. 29.
13 Zob. Organizacja Rady ds. Zaludnienia, https://pl.qaz.wiki/wiki/Population_Council, dostęp: 4.11.2020 r.
14 Zob. T. Biesaga, dz. cyt., s. 29.
15 Zob. U. Wróbel, Spisek przeciwko życiu, NDz 2020, nr 109.
16 Cyt. za T. Biesaga, dz. cyt., s. 29.
17 Tamże, s. 30.
18 Tamże.
19 Zob. A. Lewandowicz, Zabójczy podręcznik WHO, NDz 2014, nr 70.
20 Zob. O Federacji, https://federa.org.pl/o-nas/, dostęp: 5.11.2020 r.
21 Zob. P. Falkowski, Aborcyjny blitzkrieg, NDz 2013, nr 249.
Visits: 44