Margaret Mead (1901-1978)

Rewolucjoniści seksualni byli zafascynowani publikacją i odkryciami Margaret Mead (1901-1978), amerykańskiej antropolog, która swoje badania naukowe zaprezentowała w publikacji „Dojrzewanie na Samoa”. Młoda badaczka w 1928 r. pisała, że wśród rdzennych mieszkańców archipelagu Samoa panuje atmosfera wolności seksualnej, niczym nie są skrępowani, współżycie seksualne nie jest ograniczone żadnymi zakazami, nie znają małżeństwa monogamicznego, zazdrości czy wierności małżeńskiej. Zmiana partnerów jest bardzo częsta, a młodzież bardzo wcześnie podejmuje współżycie seksualne. W swych wnioskach podawała, że mieszkańcy Samoa są bardzo szczęśliwi, bardziej niż mieszkańcy krajów rozwiniętych. A to dlatego, że nie znali nauki o grzechu pierworodnym i nie odczuwali wstydu. Publikacja Mead wywarła wielki wpływ na antropologię XX-wieczną. Stała się krzewicielką idei o niezmiennej naturze człowieka, podważając jej stałość. Dodając, że zachowanie człowieka w sferze seksualnej jest uwarunkowane kulturowo. Jeśli nawet istnieje natura człowieka, to bliższa jest jej wolność seksualna niż wierność małżeństwu monogamicznemu¹.

Derek Freeman (1916-2001)

Pięć lat po śmierci Mead, w 1983 r., okazało się, że wyniki jej badań, tak chętnie propagowane wśród ideologów seksualnych, były oszustwem. Dowiódł tego australijski badacz Derek Freeman, który wiele lat mieszkał na Samoa, nauczył się języka samoańskiego, a nawet został wodzem jednego z plemion. W swej publikacji „Margaret Mead i Samoa: stworzenie i obalenie antropologicznego mitu” zaprezentował zupełnie inny obraz panujący na wyspach. Okazało się, że funkcjonuje tam wiele norm moralnych w sferze płciowości, czystość przedmałżeńska cieszy się uznaniem społecznym, a dziewczyna, która straci cnotę przed ślubem, ma wielkie problemy ze znalezieniem męża. Noszenie przez kobiety strojów ekstrawaganckich nie było mile widziane. Środowiska z kręgów propagujących rewolucję seksualną nie mogły pozostać na to obojętne. Bardzo szybko zaczęto podważać odkrycia naukowe Freemana., Podjęto masowy atak, próbując ośmieszyć i zanegować jego metodologię badań².

Bronisław Malinowski (1884-1942)

W latach 1914-1920 na Wyspach Trobriandzkich swoje badania antropologiczne przeprowadził Bronisław Malinowski³. Zaowocowały one m.in. takimi publikacjami: „Argonauci zachodniego Pacyfiku” i „Życie seksualne dzikich w północno-zachodniej Melanezji”. Kamil Buchta tak scharakteryzował prace badawcze Malinowskiego: „[…] Czasem odnoszę wrażenie, że czytanie tekstów Malinowskiego zostało zastąpione czytaniem interpretacji. W takiej sytuacji nie można mówić o patrzeniu na »Argonautów Zachodniego Pacyfiku« czy »Życie seksualne dzikich« przez pryzmat literatury przedmiotu, lecz o posiłkowaniu się obiegowymi komentarzami”⁴. Jak się później okazało, Malinowski oparł swe badania na fałszu. Do 1967 r. Malinowski był niekwestionowanym autorytetem wśród wielu badaczy w kręgu antropologii kultury, jednak po opublikowaniu „Dzienników” jego mit wielkości upadł.

Okazało się, że kolejny badacz zbudował swe badania naukowe na kłamstwie. Ewa Wolkanowska w recenzji o „Dziennikach” Malinowskiego, pisze, że nie był dziennikarzem, ale rewolucjonistą, a ponadto dodaje, że autor: „[…] tęskni za cywilizacją i kulturą, co rusz odgania myśli lubieżne i stara się nie myśleć o kobietach, które mógłby uwieść. Co jeszcze? Że wkurzają go informatorzy i często woli czytać powieścidła, niż iść na wywiad. A tak w ogóle przyznaje, że ma »zdolność do marzycielstwa, lenistwa i opieszałości«. Mało tego, w wersji angielskiej ocenzurowano miejsca, w których Malinowski pisze o doznaniach erotycznych i wyrzutach sumienia, co sprawiło, że czytelnik mógł na dobre puścić wodze fantazji, co też badacz z tubylczymi kobietami wyprawiał (w rzeczywistości chodziło o masturbację). Wiele środowisk naukowych oskarżyło go o kłamstwo i nieautentyczność. Antropologia kultury po publikacji dzienników nie mogła już być taka sama”⁵.

Oszustwo o płci kulturowej

Idee przekazane przez Mead i Malinowskiego dały impuls do rozpoczęcia rewolucji seksualnej, zdynamizowały ją na wielu płaszczyznach⁶. Po ich zdemaskowaniu pod znakiem zapytania stoją badania nad płcią w wymiarze kulturowym, które wiodą ludzkość na manowce⁷. Prowadzą do zapaści w wymiarze duchowym, moralnym i intelektualnym. Płeć biologiczna jest determinantem człowieka. Okazuje się, że cała rewolucja seksualna została zbudowana na oszustwie i kłamstwie.

Ks. K. Bielawny

Przypisy:

1 Zob. E. Lobkowicz, Obalenie dogmatu o niemylności Margaret Mead, „Fronda” 2005, nr 36, s. 6-14.

2 Zob. G. Appell, Freeman’s Refutation of Mead’s Coming of Age in Samoa, „The Implications for Anthropological Inquiry Eastern Anthropology” 1984, nr 37, s. 183-214; I. Brady, The Samoa Reader: Last Word or Lost Horizon? „Current Anthropology” 1991, vol. 32, s. 263-282; R. Feinberg, Margaret Mead and Samoa: Coming of Age in Fact and Fiction „American Anthropologist” 1988, t. 90, s. 656-663; E. Leacock, Anthropologists in Search of a Culture: Margaret Mead, Derek Freeman and All the Rest of Us, „Central Issues in Anthropology” 1988, t. 8, s. 3-20; R. Levy, Mead, Freeman, and Samoa: The Problem of Seeing Things as They Are, „Ethos” 1984, nr 12, s. 85-92; M. Marshall, The Wizard from Oz Meets the Wicked Witch of the East: Freeman, Mead, and Ethnographic Authority, „American Ethnologist” 1993, t. 20, s. 604-617; B. Nardi, The Height of Her Powers: Margaret Mead’s Samoa, „Feminist Studies” 1984, t. 10, s. 323-337; A. Patience, J. Smith, Derek Freeman in Samoa: The Making and Unmaking of a Biobehavioral Myth, „American Anthropologist” 1987, t. 88, s. 157-162; D.B. Paxman, Freeman, Mead, and the Eighteenth-Century Controversy over Polynesian Society, „Pacific Studies” 1988, t. 11, s. 1-19; N. Scheper-Hughes, The Margaret Mead Controversy: Culture, Biology, and Anthropological Inquiry, „Human Organization” 1984, t. 43, s. 85-93; P. Shankman, The History of Samoan Sexual Conduct and the Mead-Freeman Controversy, „American Anthropologist” 1996, t. 98, s. 555-567; R. E. Young, S. Juan, Freeman’s Margaret Mead Myth: The Ideological Virginity of Anthropologists Australian and New Zealand, „Journal of Sociology” 1985, t. 21, s. 64-81. Wszystkie recenzje i artykuły polemiczne mają charakter apologetyczny, broniąc za wszelką cenę tezy Margaret Mead. Badania Freemana są podważane. Zarzuca się mu złą metodologię albo brak naukowego warsztatu. Widoczne jest odgórne założenie: za wszelką cenę bronimy naszej wizji świata, nawet jeśli jest nieprawdziwa. Zaangażowano specjalistów naukowych z różnych uniwersytetów, by bronić przyjętej tezy Mead. Zestawienie zaczerpnięte z www. https://pl.wikipedia.org/wiki/Margaret_Mead, dostęp: 23.03.2020 r.

3 Uczeń Ch. G. Seligmana (1873-1949), brytyjskiego lekarza i etnologa. Był profesorem w Londyńskiej Szkole Ekonomicznej.

4 K. Buchta, Funkcje i interpretacje. Analiza porównawcza założeń teoretycznych Malinowskiego i Geertza, „Laboratorium Kultury” 2013, nr 2, s. 125.

5 E. Wolkanowska, Recenzja książki: Dziennik w ścisłym znaczeniu tego wyrazu, https://www.granice.pl/recenzja/dziennik-w-scislym-znaczeniu-tego-wyrazu/3096, dostęp: 13.01.2020 r.

6 Zob. A. Miłek, Mity rewolucji seksualnej, https://adonai.pl/czystosc/?id=95, dostęp: 13.01.2020 r.

7 Zob. W. Madrysz, Płeć: między biologią a kulturą, „Pisma Humanistyczne” 2003, nr 5, s. 182-198; zob. J. Spychalska-Stasiak, Rodzaj czy płeć kulturowa? Gender w polskich naukach społecznych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2009, nr 4, s. 43-56; Zob. A. Buczkowski, Płeć kulturowa jako kategoria historyczna. Relacje między medyczną koncepcją ciała a pojęciem płci kulturowej, „Adeptus” 2017, nr 9, https://ispan.waw.pl/journals/index.php/adeptus/article/view/a.1470/2655, dostęp: 10.11.2020 r.; zob. J. Butler, Uwikłani w płeć, Warszawa 2008. To tylko kilka przykładowych prac naukowych, literatura jest bardzo bogata. Na opis i prowadzenie „badań naukowych” nad płcią kulturową na uczelniach można pozyskać spore środki finansowe, które pozwolą dostatnio i bez problemu prowadzić pracę naukową. Choć wiadomo, że gender jest nowym totalitaryzmem, który wiedzie ludzkość na manowce. Celem nowej ideologii jest zburzenie dotychczasowego porządku, stworzonego przez Boga.